Σε ιστοσελίδα της ΟΟΔΕ είδα ξάφνου το όνομά μου να φιγουράρει (εδώ) με έκπληξή μου και σε ανύποπτο χρόνο καθώς σέρφαρα στο διαδίκτυο. Υπό τον τίτλο:
«Εκμεταλλεύονταν οι Απόστολοι τα πρωτοχριστιανικά κοινόβια;»
ακολουθούσε η εξής εισαγωγή (που αφορούσε την επιστολή μου στο ΤΡΙΤΟ ΜΑΤΙ και την οποία έχω αναρτήσει εδώ):
Στη συνέχεια θα διαβάσετε μία επιστολή μέλους της ΟΟΔΕ, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Τρίτο Μάτι Ιουνίου 2006. Αποτελούσε απάντηση σε συκοφαντικό και αντιχριστιανικό άρθρο ενός Σκηνοθέτη, του Γιώργου Φωτεινού, ο οποίος ίσως λόγω εργασίας, έδειξε να συγχέει την ιστορία με τα σενάρια φαντασίας. Ο κος Φωτεινός στόχευε στην παραπληροφόρηση των αναγνωστών του περιοδικού και σε αντιχριστιανική προπαγάνδα, δήθεν ορμώμενος από προηγούμενη επιστολή του ιδίου μέλους της ΟΟΔΕ στο τεύχος Απριλίου του Τ.Μ. Η απάντηση όμως έδειξε το μέτρο του αντιχριστιανικού παραλογισμού που κουβαλούν, όλοι όσοι προσπαθούν να σπιλώσουν τους αγίους της Εκκλησίας με συκοφαντίες.
Ας διευκρινίσω στους κυρίους αυτούς ότι δεν θα έδινα καμία σημασία στο πλήρες μεταφυσικών φληναφημάτων κείμενο του επιστολογράφου τους, εάν δεν εκθείαζε στο εισαγωγικό του σημείωμα ο εκ των διευθυντών του περιοδικού, κ. Βουδούρης, την αναφορά του κ. Μαυρομάγουλου στις πρωτοχριστιανικές κοινότητες εντυπωσιασμένος απ’ την αναφορά στο ότι «όσοι ήσαν κάτοχοι χωραφιών ή σπιτιών, αφού τα πουλούσαν, έφερναν το αντίτιμο της αξίας εκείνων που πουλούσαν, και το έβαζαν στα πόδια των αποστόλων· και μοιραζόταν σε κάθε έναν σύμφωνα με την ανάγκη που είχε» (Πράξεις Δ: 32-35).
Αφού διευκρινίσω επίσης και το αυτονόητο, ότι δηλ. δεν αποσκοπούσα σε καμία «παραπληροφόρηση των αναγνωστών του περιοδικού» παρά εξέθετα απλώς και μόνον τις απόψεις μου,
θα προσπαθήσω ν’ απαντήσω όσο πιο σύντομα γίνεται στην απαντητική επιστολή του εν λόγω μέλους τους, την οποία αναδημοσίευσαν αμέσως στη συνέχεια. Εννοείται βεβαίως ότι τη δική μου επιστολή (στην οποία μου απαντάει και την οποία δημοσίευσε το ΤΡΙΤΟ ΜΑΤΙ) δεν τόλμησαν να την αναδημοσιεύσουν αφήνοντας στο σκοτάδι τους αναγνώστες τους για το σε τι ακριβώς κάνει τον κόπο να… μου απαντήσει!
Μια και αναφέρθηκες στην επιστολή μου στο τεύχος 140, οφείλω να δώσω κάποιες απαντήσεις στην εμπαθή και απαράδεκτα διαστρεβλωτική επιστολή σου, που εμφανώς είχε στόχο να παραπληροφορήσει και να προκαταλάβει τους αναγνώστες εναντίον της Χριστιανικής πίστης.
Είπαμε, δεν είχα σκοπό την «παραπληροφόρηση» κανενός.
Από την αρχή ήδη, αναφέρεσαι σε «θεοκρατικό παράλογο», χωρίς όμως να αποδεικνύεις αυτό το παράλογο σε κανένα σημείο. Περί δε της αναφοράς σου για δήθεν «αλλοιωμένο και παραπλανητικό τρόπο ανάγνωσης της ιστορίας», επιστρέφω τον χαρακτηρισμό, εφ’ όσον ο προκατειλημμένος και κακόπιστος τρόπος που τη διαβάζεις εσύ, δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση ενδεδειγμένο τρόπο. Γιατί η πραγματικότητα που μας περιβάλλει, σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογεί να θεωρείται παράλογη η ύπαρξη του Θεού, το αντίθετο μάλιστα θα έλεγα. Και όποιος «εξώνει» τον Θεό από την ιστορία, αναφέρεται σε μια ιστορία ανύπαρκτη, μια και λείπει απ’ αυτήν ο βασικός Παράγων της. Μήπως κύριε Φωτεινέ, έχεις κάποια απόδειξη για την ανυπαρξία του Θεού; Δεν νομίζω ότι έχεις κάτι περισσότερο από στείρες και επιφανειακές δογματικές θεωριολογίες. Μάλιστα, μια και επικαλείσται τη λογική, το κατά πόσον λογική είναι η επιστολή σου, που βρίθει από αντιφάσεις, θα γίνει εμφανές στη συνέχεια…
Αυτός ακριβώς ήταν ο λόγος που δεν συνέχισα τον επιστολικό διάλογο στο ΤΡΙΤΟ ΜΑΤΙ: γιατί μ’ έπιανε πονοκέφαλος και μόνο στη σκέψη ότι θα έπρεπε να εξηγήσω πράγματα αυτονόητα. Τι να του εξηγούσα του κ. Μαυρομάγουλου; Ότι το «θεοκρατικό παράλογο» στο οποίο αναφέρθηκα, αφορούσε απλώς και μόνον το τελείως αλλοπρόσαλλο των επιχειρημάτων που αράδιαζε στο περιβόλι της πρώτης του επιστολής; (Η επιστολή του εκείνη – η οποία απετέλεσε την αφορμή της δικής μου παρέμβασης – φιγουράρει εδώ για όσους ενδιαφέρονται να πληροφορηθούν περί «στρατευμάτων του αντιχρίστου», «εκπλήρωσης προφητειών», «ουράνιας Σιών» κλπ χαριτωμένων). Πουθενά δεν είχα γράψει ότι είναι «παράλογη η ύπαρξη του Θεού» ούτε επίσης σε «ανυπαρξία θεού» αναφέρθηκα.
Ξεκινώντας από την αναφορά σου στον Κάρολο Μαρξ, προτιμώ αντί να απαντήσω στο πόσο διορατικός ήταν στις απόψεις του, να ρίξεις μια ματιά στην ιστορία, και στο τι κατάληξη είχαν όλες αυτές οι θεωρίες όταν μπήκαν σε εφαρμογή. (Αλλά ξέχασα! Εσύ διαβάζεις την ιστορία διαφορετικά!)
Ενώ αντίθετα, οι υποτιθέμενες διδασκαλίες του χριστιανισμού περί αγάπης, ειρήνης, ισότητας και οι διδαχές τύπου «στρέψον το μάγουλό σου», «ο έχων δύο χιτώνας να δίνει τον έναν» κλπ, έτυχαν απολύτου εφαρμογής! Και μάλιστα από τους ιδίους τους εκπροσώπους της εκκλησίας!
Εντάξει, εμάς μπορεί να μας κοροϊδεύει ο κ. Μαυρομάγουλος. Τον εαυτό του όμως;
Συνεχίζοντας την «περισπούδαστη» επιστολή σου, και αναφερόμενος στην πώληση των περιουσιών των πρώτων Χριστιανών, και την διαβίωσή τους σε κοινόβια, συμπεραίνεις με προκατάληψη, ότι αυτή η πρακτική δήθεν αποσκοπούσε «στην απόλυτη εξάρτηση των αφελών» από τους ιερείς της πρωτοχριστιανικής κοινότητας! Αυτό δείχνει για μια φορά ακόμα, με πόση προκατάληψη διαβάζεις το Θείο Υπόμνημα της Αγίας Γραφής, και ότι το κρίνεις, όχι με τη λογική, αλλά με την εμπάθεια. Γιατί στην προσπάθειά σου να σπιλώσεις εκούσια την Αγία Γραφή, θέλεις να ξεχνάς τον παράγοντα Θεό. (Τον οποίο φυσικά τον έχεις προ πολλού απορρίψει, έτσι ξεκάρφωτα και αναπολόγητα!) Λες και δεν έχουμε σε όλη την ιστορία και σε όλη την ανθρωπότητα, εκατομμύρια προσωπικές μαρτυρίες ανθρώπων που τον συναντήσαμε και τον γνωρίσαμε προσωπικά. Αλλά ο τρόπος που διαβάζεις την ιστορία, κατά τη γνώμη σου, οφείλει (έτσι αναπόδεικτα), να αφήνει τον Θεό απ’ έξω!
Το ότι η πρακτική της εσκεμμένης κλοπής (δια της πειθούς) των περιουσιών των πρώτων χριστιανών και η συνειδητή υπαγωγή τους σε κατάσταση ένδειας αποσκοπούσε στην απόλυτη εξάρτηση των αφελών από τους ιερείς της πρωτοχριστιανικής κοινότητας, δεν έχει να κάνει με οποιονδήποτε θεό. Έχει να κάνει μόνο με την απληστία και την εξουσιομανία των εκπροσώπων Του.
Τι τον μπερδεύεις λοιπόν τον όποιο θεό;
Γιατί, βεβαίως, ένας από τους στόχους της πώλησης των υπαρχόντων των πρώτων Χριστιανών, ήταν η εξάρτηση. Αλλά όχι η εξάρτηση σε ανθρώπους και ιερείς, αλλά η εξάρτηση ΣΤΟΝ ΘΕΟ. Που είτε θέλεις να το παραδεχθείς, είτε όχι, ΥΠΑΡΧΕΙ! Και σε αυτό καταθέτω κι εγώ ο ίδιος ως αυτήκοος μάρτυρας. Και Αυτός ο ΖΩΝΤΑΝΟΣ Θεός που υπάρχει, και που έχω δει κατ’ επανάληψιν το χέρι Του στη ζωή μου, Αυτός ο Ίδιος όχι μόνο τους προστάτευε και φρόντιζε για τα προς το ζην των πρώτων Χριστιανών, αλλά κατάφερε να κάνει αυτούς τους ΑΣΤΕΓΟΥΣ, να εξαπλωθούν σε όλο τον πλανήτη, και να απωθήσουν όλη την προ Χριστού βαρβαρότητα που επικρατούσε. Τι λέει λοιπόν η «λογική» σου γι’ αυτό το παράδοξο της εξάπλωσης αυτών των πάμφτωχων εν μέσω διωγμών τριών αιώνων; Πώς το εξηγεί, αν όχι με την ευλογία του Θεού; Και πώς εξηγεί η «λογική» σου τα εκατομμύρια μαρτυρίες που προαναφέραμε; Κλείνει τα μάτια η λογική στους αυτόπτες μάρτυρες; Πήγαινε να το πεις αυτό σε ένα δικαστήριο!
Αυτός ο Θεός λοιπόν «κατάφερε να κάνει τους ΑΣΤΕΓΟΥΣ να εξαπλωθούν σε όλο τον πλανήτη» όπως γράφεις! Δεν διαφωνούμε. Και ο Μπους κατάφερε να εξαπλωθεί η δυστυχία σ’ όλο το Ιράκ. Τι πρέπει να κάνουμε, να τον λατρέψουμε γι αυτό το κατόρθωμα;
Και βέβαια δεν χρησιμοποίησε διαφορετικές μεθόδους ο Γιαχβέ απ’ ότι ο Μπους! Ένα πολύ χειρότερο όργιο βίας και καταναγκασμών εξαπέλυσε η επίσημη εκκλησία προκειμένου να τον δεχθούν οι λαοί (η εξολόθρευση των Ινδιάνων της Ν. Αμερικής δεν αποτελεί παρά την ορατή κορυφή του παγόβουνου, κι αυτό επειδή συνέβη κοντά στην εποχή μας και ως εκ τούτου δεν μπόρεσε να παραμείνει κρυφό το γεγονός των σφαγών). Οι εκπρόσωποί του ωστόσο, μέσα στους αιώνες, δεν έκαναν του κεφαλιού τους επειδή έτυχε να είναι π.χ. διεφθαρμένοι, αλλά απλώς και μόνον τις δικές Του εντολές (του Ιησού!) ακολούθησαν: «Πλην τους εχθρούς μου εκείνους, οίτινες δεν με ηθέλησαν να βασιλεύσω επ' αυτούς, φέρετε εδώ και κατασφάξατε έμπροσθέν μου» (ΛOYKAΣ IΘ: 27).
Για την «προ Χριστού βαρβαρότητα που επικρατούσε», άστο καλύτερα κ. Μαυρομάγουλε. Ασχολήσου και απολογήσου για την μετά Χριστόν βαρβαρότητα που βύθισε την ανθρωπότητα στα σκοτάδια αιώνων του μεσαίωνα. Και για την μετά Χριστόν βαρβαρότητα που θρησκόληπτοι χριστιανοί σαν τον Μπους και τους ομοϊδεάτες του μας ξαναρίχνουν! (ο κ. Μπους και οι ομοϊδεάτες του, δεν αποτελούν παρά τους ευσεβείς απογόνους εκείνων τους οποίους ο κ. Μαυρομάγουλος εκθειάζει ως τους πρ. ΑΣΤΕΓΟΥΣ που κατάφεραν «να εξαπλωθούν σε όλο τον πλανήτη, και να απωθήσουν όλη την προ Χριστού βαρβαρότητα που επικρατούσε».
Για τους «διωγμούς τριών αιώνων» κόψε κάτι. Τα παραμύθια της «εκκλησιαστικής ιστορίας» του Ευσεβίου είναι για το κατηχητικό, όχι για το διαδίκτυο.
Όσο για «τους αυτόπτες μάρτυρες» και «τα δικαστήρια», πήγαινε να καταθέσεις σε οποιοδήποτε δικαστήριο ότι είσαι «αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυρας» της ύπαρξης του θεού και μετά έλα και πες μου αν σε πάρουν στα σοβαρά.
Αναφέρεις μάλιστα τη Χριστιανική πίστη ως «απατηλή θρησκεία», χωρίς φυσικά να μπορείς να προσκομίσεις γι’ αυτό την παραμικρή απόδειξη. Και γιατί θα έπρεπε λοιπόν να δεχθεί κάποιος τη δική σου απατηλή αθεϊστική θρησκεία; Γιατί θα έπρεπε να δεχθεί κάποιος τη δική σου απάτη; Ποια είναι αυτή η «δική σου απάτη»; Είναι το να βγάζεις έτσι αυθαίρετα από ένα ιερό κείμενο τον παράγοντα Θεό, και να το ερμηνεύεις μετά με προκατάληψη, αποδίδοντας ΠΑΝΤΟΤΕ κακά κίνητρα σε ανθρώπους όπως οι απόστολοι, που στο μεγαλύτερο ποσοστό τους, πέθαναν μαρτυρικά γι’ αυτό που πίστευαν! Γιατί το να πεθάνει κάποιος πλανημένος για μια πλάνη που του εμφύτευσαν άλλοι, είναι κάτι που γίνεται. Αλλά το να πεθάνει κάποιος για μια πλάνη που Ο ΙΔΙΟΣ επινόησε για ίδιον συμφέρον, δεν συμβαίνει πουθενά. Μια και πρώτοι οι απόστολοι ήταν αυτοί που εγκατέλειψαν όλα όσα είχαν, είναι τουλάχιστον κακοήθες, να τους κατηγορεί κάποιος για εκμετάλλευση των αφελών. Γιατί έδωσαν πρώτοι το παράδειγμα αυτής της «αφέλειας».
Και οι κομμουνιστές στην Ελλάδα πέθαιναν μαρτυρικά γι αυτό που πίστευαν, αυτό δεν σημαίνει όμως ότι τα πιστεύω τους δεν στηρίζονταν εν πολλοίς σε πλάνες!
Και βέβαια, για τους κομμουνιστές υπάρχουν ντοκουμέντα που αποδεικνύουν το μαρτύριό τους. Για τους λεγόμενους «αποστόλους», καιρός είναι επιτέλους να μας προσκομίσει κάποιος έστω ΜΙΑ ιστορική απόδειξη της ύπαρξής τους και του «μαρτυρικού θανάτου τους». Κανένας ιστορικός της εποχής τους δεν πήρε είδηση την ύπαρξή τους, κανένα ιστορικό ντοκουμέντο της εποχής τους δεν κάνει νύξη για τον «μαρτυρικό τους θάνατο». Το να αναρωτηθεί κανείς εάν τους γνώριζε ακόμη και η μάνα τους, όσο καυστικό και προσβλητικό κι αν ακούγεται, νομίζω ότι πιθανόν να μην απέχει και πολύ απ’ την πραγματικότητα.
Προχωρώντας το απαρέδεκτα διαστρεβλωτικό σου κείμενο, υποστηρίζεις ότι τις αυτοπροαίρετες προσφορές (όχι όλων, αλλά) όσων πιστών πουλούσαν τα υπάρχοντά τους, «τις υποχρέωνε ο φόβος». Και συνεχίζεις για έναν «παράλογο μεταφυσικό φόβο», «απόλυτη υποταγή», και «γεμάτα απειλές κηρύγματα». Λες ότι ο φόβος αυτός, ήταν δήθεν «η εντολή του Θεού να παραδώσει ολόκληρη την περιουσία του».
Μα είσαι σοβαρός κύριε Φωτεινέ; Πού τον είδες τον φόβο στη Χριστιανική πίστη;
Έλα ντε!
Και πού είδες τον καταναγκασμό και την απόλυτη υποταγή;
Ξαναέλα ντε!
Μήπως διαβάζεις αυτά που θέλεις, για να νιώθεις καλά με την αντιχριστιανική σου στάση; Μήπως προβάλλεις σ’ εμάς τους δικούς σου φόβους; Ας δούμε τι λέει το ιστορικό υπόμνημα για το πώς ένιωθαν οι πρώτοι Χριστιανοί, ώστε να διαψευσθείς και από τους ίδιους:
«14. Επειδή, όσοι διοικούνται από το Πνεύμα τού Θεού, αυτοί είναι γιοι τού Θεού. 15. Δεδομένου ότι, δεν λάβατε πνεύμα δουλείας, ώστε πάλι να φοβάστε, αλλά λάβατε πνεύμα υιοθεσίας, με το οποίο κράζουμε: Αββά, Πατέρα. 16. Το ίδιο το Πνεύμα δίνει μαρτυρία, μαζί με το πνεύμα μας, ότι είμαστε παιδιά τού Θεού. 17. Και αν είμαστε παιδιά, είμαστε και κληρονόμοι• κληρονόμοι μεν του Θεού, συγκληρονόμοι δε του Χριστού• αν συμπάσχουμε, για να γίνουμε και συμμέτοχοι της δόξας του» (Ρωμαίους 8/η: 14-17
Και πού βλέπεις τις απειλές; Στο παραπάνω εδάφιο, όχι απειλές, αλλά ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ ΘΕΩΣΗΣ βλέπουμε ότι περίμεναν οι Χριστιανοί τότε, όχι από έναν ξένο, αλλά από τον Ίδιο τους τον Πατέρα!!! Εσύ φοβάσαι τον πατέρα σου κύριε Φωτεινέ, ή τον αγαπάς; Ίσως να τον φοβάσαι, γιατί η ιστορία δείχνει, ότι οι θεωρητικοί πατέρες του αθεϊσμού, είχαν ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ψυχολογικά προβλήματα με τον πατέρα τους, και τα μετέφεραν στον Θεό, ώστε να Τον αρνηθούν!
Αφού μου παραθέτεις εδάφιο του Παύλου κ. Μαυρομάγουλε, τότε, με την ίδια ικανότητα που διείσδυσες στον ψυχισμό μου και εντόπισες τα ψυχολογικά προβλήματα που είχα με τον πατέρα μου, θα μας εξηγήσεις φαντάζομαι και τις σχέσεις φοβίας και τρόμου που θα πρέπει (σύμφωνα πάντα με τη δική σου ερμηνεία) να χαρακτήριζε και τον Σαούλ – Παύλο με τον δικό του πατέρα. Διότι αλλιώς, πώς εξηγείς τα δεκάδες εδάφια των επιστολών του όπου συνεχώς για φόβο και τρόμο Θεού μιλάει και προτρέπει και τους οπαδούς του να φοβούνται τον Θεό, όχι μόνο τον «Πατήρ» αλλά και τον ίδιο τον Χριστό;
Ας κάνουμε μια σύντομη και εκ του προχείρου σταχυολόγηση:
Β΄ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ
κεφ. Ε: 11 Ειδότες ουν τον φόβον του Κυρίου ανθρώπους πείθομεν, Θεω δε πεφανερώμεθα.
κεφ. Ζ: 1 Ταύτας ουν έχοντες τας επαγγελίας, αγαπητοί, καθαρίσωμεν εαυτούς από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, επιτελούντες αγιωσύνην εν φόβω Θεού.
ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ
κεφ. Ε: 15 και τα σπλάγχνα αυτού περισσοτέρως εις υμάς εστιν αναμιμνησκομένου την πάντων υμών υπακοήν, ως μετά φόβου και τρόμου εδέξασθε αυτόν.
21 υποτασσόμενοι αλλήλοις εν φόβω Χριστού.
κεφ. ΣΤ: 5 Οι δούλοι υπακούετε τοις κυρίοις κατά σάρκα μετά φόβου και τρόμου εν απλότητι της καρδίας υμών ως τω Χριστω.
ΠΡΟΣ ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ
κεφ. Β: 12 μετά φόβου και τρόμου την εαυτών σωτηρίαν κατεργάζεσθε
Α΄ ΤΙΜΟΘΕΟΝ
κεφ. Ε: 20 τους αμαρτάνοντας ενώπιον πάντων έλεγχε, ίνα και οι λοιποί φόβον έχωσι.
ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ
ΙΑ: 20 μη υψηλοφρόνει, αλλά φοβού 21 ει γαρ ο Θεός των κατά φύσιν κλάδων ουκ εφείσατο, μη πως ουδέ σου φείσεται.
ΠΡΟΣ ΚΟΛΑΣΣΑΕΙΣ
κεφ. Γ: 22 Οι δούλοι υπακούετε κατά πάντα τοις κατά σάρκα κυρίοις, μη εν οφθαλμοδουλίαις, ως ανθρωπάρεσκοι, αλλ' εν απλότητι καρδίας, φοβούμενοι τον Θεόν.
ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ
κεφ. Ι: 30 οίδαμεν γαρ τον ειπόντα, εμοί εκδίκησις, εγώ ανταποδώσω, λέγει Κύριος, και πάλιν, Κύριος κρινεί τον λαόν αυτού. 31 φοβερόν το εμπεσείν εις χείρας Θεού ζώντος.
Παρέθεσα μόνο ορισμένα σχετικά εδάφια από τον Παύλο για να μην αναφερθώ εκτενέστερα στους υπολοίπους που συνεχώς για φόβο Θεού μιλούν και τρομοκρατούν το ποίμνιον.
Ποιον να πρωτοπιάσουμε; Τον Ματθαίο; («φοβήθητε δε μάλλον τον δυνάμενον και ψυχήν και σώμα απολέσαι εν γεέννη» Ι: 28) κλπ;
Τον Λουκά; («και το έλεος αυτού εις γενεάς γενεών τοις φοβουμένοις αυτόν» Α: 50, «υποδείξω δε υμίν τίνα φοβηθήτε, φοβήθητε τον μετά το αποκτείναι έχοντα εξουσίαν εμβαλείν εις την γέενναν. Ναί, λέγω υμίν, τούτον φοβήθητε» ΙΒ: 5, «και εγένετο επί πάντας φόβος τους περιοικούντας αυτούς, και εν όλη τη ορεινή της Ιουδαίας διελαλείτο πάντα τα ρήματα ταύτα» Α: 65) κλπ;
Τις Πράξεις των Αποστόλων; («Εγένετο δε πάση ψυχή φόβος, πολλά τε τέρατα και σημεία δια των αποστόλων εγίνετο» Β: 43, «Αι μεν ουν εκκλησίαι καθ’ όλης της Ιουδαίας και Γαλιλαίας και Σαμαρείας είχον ειρήνην οικοδομούμεναι και πορευόμεναι τω φόβω του Κυρίου» Θ: 31, «ευσεβής και φοβούμενος τον Θεόν συν παντί τω οίκω αυτού» Ι: 2, «Κορνήλιος εκατοντάρχης, ανήρ δίκαιος και φοβούμενος τον Θεόν» Ι: 22, «άνδρες Ισραηλίται και οι φοβούμενοι τον Θεόν, ακούσατε» ΙΓ: 16, «Άνδρες αδελφοί, υιοί γένους Αβραάμ και οι εν υμίν φοβούμενοι τον Θεόν» ΙΓ: 26) κλπ;
Τις επιστολές του Πέτρου; ("πάντας τιμήσατε, την αδελφότητα αγαπάτε, τον Θεόν φοβείσθε, τον βασιλέα τιμάτε» Α΄ ΠΕΤΡΟΥ, Β: 17, «εποπτεύσαντες την εν φόβω αγνήν αναστροφήν υμών» Α΄ ΠΕΤΡΟΥ, Γ: 2) κλπ;
Ή μήπως θέλεις να πιάσουμε την Αποκάλυψη του Ιωάννου που απ’ την αρχή ως το τέλος είναι μια συνεχής τρομολαγνεία, περιγράφοντας με ηδονική και άγρια χαρά τις καταστροφές που θα επιφέρει ο Χριστός στην ανθρωπότητα κατά την επάνοδό του;
Και με ρωτάς βρε αθεόφοβε «Πού τον είδα τον φόβο στη Χριστιανική πίστη;» (!!!)
Σταματώ εδώ για να μην προχωρήσω και στα δεκάδες εδάφια των απειλών προς την ανθρωπότητα και καταντήσει το blog να γίνει γκραν γκινιόλ…
Ή μήπως εννοείς τη διδασκαλία της κόλασης; Αν εννοείς αυτό, προφανώς δεν έχεις ποτέ ασχοληθεί να μάθεις τι είναι η κόλαση κατά την Ορθόδοξη πίστη. Γι’ αυτό την παρανοείς ως «απειλή». Προφανώς, έχεις μπερδέψει τη Χριστιανική πίστη για την κόλαση, με τις δυτικές θεωρίες του Παπισμού και του Προτεσταντισμού για το ίδιο θέμα. Με τέτοια μπλεξίματα όμως, προδίδεις προχειρότητα και όχι λογική.
Πες μου λοιπόν να μάθω κι εγώ ο άσχετος «τι είναι η κόλαση κατά την Ορθόδοξη πίστη»; Μ’ αρέσει να μαθαίνω, είμαι όλος αφτιά!
Μάθε λοιπόν, ότι κατά την Ορθόδοξη πίστη, η κόλαση είναι Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, που θα κατακαίει όσους δεν την κατέκτησαν στη ζωή τους. Κόλαση είναι ο ΑΥΤΟΒΑΣΑΝΙΣΜΟΣ των ασεβών, όταν θα συνειδητοποιήσουν ότι απέτυχαν να ομοιωθούν με τον Θεό της αγάπης. Είναι κάτι για φόβο αυτό κύριε Φωτεινέ; Ποιον να φοβηθούν; Τον πατέρα τους; Περισσότερα δες για την κόλαση και τον παράδεισο αν θέλεις, εδώ: http://www.oodegr.com/oode/swthria/xaris1.htm
Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά. Σχετίζονται όμως με τα όσα γράφει η Κ.Δ. ή είναι δικές σου θεωρίες και θεολογικές στρογγυλοποιήσεις, κατάλληλες για την εποχή μας όπου τα καζάνια με τον Βεελζεβούλ δύσκολα πείθουν πλέον ακόμη και τους πιο αφελείς; Ας ρίξουμε μια ματιά για το πώς περιγράφεται η κόλαση, όχι σύμφωνα «με τις δυτικές θεωρίες του Παπισμού και του Προτεσταντισμού» αλλά σύμφωνα με τα λεγόμενα του ιδίου του μονογενούς Υιού:
Όσους λέει δεν πιστέψουν σ’ αυτόν, θα τους βουτήξουν οι άγγελοι και «θέλουσι ρίψει αυτούς εις την κάμινον του πυρός. Εκεί θέλει είσθαι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων» (ΜΑΤΘΑΙΟΣ ΙΓ: 42).
Αγαπητέ μου, ακόμη κι αν υποψιαστώ ότι «απέτυχα να εξομοιωθώ με τον θεό της αγάπης», να είσαι σίγουρος ότι ηθελημένα ποτέ δεν θα συγκατανεύσω να με ρίξουν μέσα σε καμίνι όπου θα καίγομαι στον αιώνα τον άπαντα, θα κλαίω θα οδύρομαι – και συν τοις άλλοις θα τρίζουν και τα δόντια μου!
Εκτός κι αν με ρίξει μέσα εκεί «ο θεός της αγάπης», επιδεικνύοντας κατ’ αυτόν τον εντελώς διαστροφικό τρόπο την «άπειρη αγάπη» του.
Για ποιον λοιπόν «ΑΥΤΟΒΑΣΑΝΙΣΜΟ» μας λες; Εκτός κι αν οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους και δεν ξέρουμε πλέον τι λέμε!
«Τότε είπεν ο βασιλεύς προς τους υπηρέτας, Δέσαντες αυτού πόδας και χείρας, σηκώσατε αυτόν και ρίψατε εις το σκότος το εξώτερον, εκεί θέλει είσθαι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων» (ΜΑΤΘΑΙΟΣ ΚΒ: 13).
Ο συγκεκριμένος της παραπάνω παραβολής πάντως, δεν έπεσε μόνος του «εις το σκότος το εξώτερον» για να «αυτοβασανιστεί» δια κλαυθμών και τριγμών των οδόντων. Τον έδεσαν χειροπόδαρα μετά από εντολή του «θεού της αγάπης» και τον πέταξαν παρά τη θέλησή του.
Ξαναρωτάω λοιπόν: Για ποιον «ΑΥΤΟΒΑΣΑΝΙΣΜΟ» μας λες;
«Ούτω θέλει είσθαι εν τη συντελεία του αιώνος. Θέλουσιν εξέλθει οι άγγελοι και θέλουσιν αποχωρίσει τους πονηρούς εκ μέσου των δικαίων, και θέλουσι ρίψει αυτούς εις την κάμινον του πυρός• εκεί θέλει είσθαι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων» (ΜΑΤΘΑΙΟΣ ΙΓ: 49-50).
Και πάλι κλαυθμοί και τριγμοί των οδόντων, και πάλι καμίνια του πυρός όπου θα μας πετάξει μέσα να καιγόμαστε και να τσουρουφλιζόμαστε αιωνίως. Όντως, ιδιαιτέρως «θερμή» τυγχάνει η «αγάπη» του!
Θα μου πεις ότι αυτά τα κακά θα τα πάθουν μόνον οι πονηροί, όχι οι καλοί και δίκαιοι άνθρωποι. Ναι αλλά επειδή ακόμη και τους καλούς και δίκαιους ανθρώπους τους διακρίνουν οι σεξουαλικές ανάγκες, μας λέει ότι έτσι και νοιώσεις ερωτική έλξη για μια γυναίκα («εάν ο οφθαλμός σου σε σκανδαλίζη»), καλύτερα να βγάλεις το μάτι σου και να το πετάξεις γιατί αλλιώς κινδυνεύεις «να ριφθής εις την γέενναν, εις το πυρ το άσβεστον, όπου ο σκώληξ αυτών δεν τελευτά και το πυρ δεν σβύνεται» (ΜΑΡΚΟΣ Θ: 47 - 48).
Για σκέψου! Έτσι και δεν καταπνίξουμε τις ερωτικές επιθυμίες μας, θα μας ρίξει να καιγόμαστε αιωνίως στο πυρ – και θα μας τρώνε και τα σκουλήκια ταυτοχρόνως!
Κι αν επιθυμείς ν’ αγγίξεις ερωτικά μια γυναίκα (και προφανώς τα ίδια ισχύουν και για τις γυναίκες προς τους άντρες), καλύτερα να κόψεις το χέρι σου και να το πετάξεις γιατί αλλιώς κινδυνεύεις «να απέλθης εις την γέενναν, εις το πυρ το άσβεστον, όπου ο σκώληξ αυτών δεν τελευτά και το πυρ δεν σβύνεται» (ΜΑΡΚΟΣ Θ: 43 - 44).
Και αν σε σκανδαλίζει το… πόδι σου (το πόδι πάλι πού κολλάει; Βρε, τι περίεργες φαντασιώσεις είχε ο δικός σου;) καλύτερα να κόψεις το πόδι σου και να το πετάξεις γιατί αλλιώς κινδυνεύεις «να ριφθής εις την γέενναν, εις το πυρ το άσβεστον, όπου ο σκώληξ αυτών δεν τελευτά και το πυρ δεν σβύνεται» (ΜΑΡΚΟΣ Θ: 45 - 46).
Για να το εμπεδώσουμε το τι εστί κόλαση, οι ευαγγελιστές δεν κουράζονται να επαναλαμβάνουν συνεχώς την περιγραφή της:
«Εκεί θέλει είσθαι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων, όταν ίδητε τον Αβραάμ και Ισαάκ και Ιακώβ και πάντας τους προφήτας εν τη βασιλεία του Θεού, εαυτούς δε εκβαλλομένους έξω» (ΛΟΥΚΑΣ ΙΓ: 28)
Αν λοιπόν «η κόλαση κατά την Ορθόδοξη πίστη» δεν σχετίζεται μ' αυτήν την καυτή φωτιά του πυρός που θα καιγόμαστε εν μέσω κλαυθμών και οδυρμών όπως περιγράφουν τόσο γλαφυρά οι ευαγγελιστές, να καταγγείλετε τους ευαγγελιστές ως προτεστάντες και παπικούς!
Και μάλιστα, όσον αφορά τη συκοφαντία του εξαναγκασμού της πώλησης της περιουσίας που επικαλείσαι με το (αποτυχημένο) παράδειγμα του Ανανία και της Σαπφείρας, στην ίδια εκείνη αφήγηση του παραδείγματος, γράφει σαφέστατα, κάτι που η «τετράγωνη λογική» σου το προσπέρασε. Ο Πέτρος εκεί τους λέει:
«3. Και ο Πέτρος είπε: Ανανία, γιατί γέμισε ο σατανάς την καρδιά σου, ώστε να πεις ψέματα στο Άγιο Πνεύμα, και να κρατήσεις από την τιμή τού χωραφιού;
4. Ενώ έμενε απούλητο, δεν ήταν δικό σου; Και όταν πουλήθηκε, δεν ήταν στην εξουσία σου; Γιατί έβαλες μέσα στην καρδιά σου αυτό το πράγμα; Δεν είπες ψέματα σε ανθρώπους, αλλά στον Θεό» (Πράξεις 5/ε: 3,4).
Λοιπόν κύριε Φωτεινέ, γιατί διαβάζεις μόνο αυτά που θέλεις και όχι όλα τα γραφόμενα; Για να βλέπεις την ιστορία με παραμορφωτικούς φακούς; Γιατί τιμωρήθηκε ο Ανανίας και η Σαπφείρα; Επειδή δεν έδωσαν όλα τα χρήμα (όπως ψευδώς λες), ή επειδή είπαν ψέματα στο Άγιο Πνεύμα; Και πώς δεν είδες ότι κανείς δεν τους ανάγκασε, από τα ίδια τα λόγια του Πέτρου; Αν υπήρχε τέτοιος καταναγκασμός πώλησης περιουσίας (κατά τον ανυπόστατο ισχυρισμό σου), θα γραφόταν ποτέ αυτό το περί ελευθερίας, σε ένα βιβλίο που το διάβαζαν όλοι οι Χριστιανοί; Από μόνο του αυτό θα καταργούσε οποιονδήποτε καταναγκασμό! Βλέπεις σε τι παραλογισμούς σε οδηγεί η αντιχριστιανική υστερία;
Κατ’ αρχήν πρέπει να μάθετε να είστε ειλικρινής με τον κόσμο κι όχι να τον παραμυθιάζετε. ΑΝ είπε σε κάποιον ψέματα ο Ανανίας επί της τιμής πωλήσεως του κτήματός του, δεν το είπε σε κανένα «άγιο πνεύμα» αλλά σε έναν κοινό άνθρωπο με σάρκα και οστά: στον Πέτρο. Αυτό τουλάχιστο αναφέρεται ξεκάθαρα στο εδάφιο.
Αν ο Πέτρος χρησιμοποιεί ως άλλοθι το «άγιο πνεύμα» ώστε να δικαιολογήσει την εξόντωση δύο ανθρώπων προς παραδειγματισμό των υπολοίπων, αυτό δεν δείχνει παρά το βαθμό του κυνισμού που τον διακατείχε ώστε να καλύπτεται πίσω από δήθεν μεταφυσικές δυνάμεις για να δικαιολογήσει τις απάνθρωπες πρακτικές της κοινότητάς του.
Γράφω «ΑΝ είπε σε κάποιον ψέματα» διότι ΠΟΥΘΕΝΑ στα εδάφια αυτά δεν λέει ότι ο Ανανίας ΕΙΠΕ ΨΕΜΑΤΑ! Λέει μόνον ότι κατακράτησε σε συμφωνία με τη γυναίκα του ένα μέρος του ποσού και το υπόλοιπο πήγε και το απόθεσε στα πόδια των αποστόλων.
Τα εδάφια με άλλα λόγια, μιλούν ξεκάθαρα για μια πώληση κτήματος και για τη συμφωνία των δύο συζύγων να κρατήσουν ένα μέρος του ποσού, το δε υπόλοιπο να πάνε και να το αποθέσουν στα πόδια των αποστόλων. Μιλούν δηλ. ξεκάθαρα για ΠΡΟΣΦΟΡΑ προς τη χριστιανική κοινότητα των δύο αυτών ευσεβών, απλοϊκών και αφελών ανθρώπων. ΠΟΥΘΕΝΑ δεν γράφει ότι ο Ανανίας είπε ψέματα στον Πέτρο (πολύ δε περισσότερο στο… άγιο πνεύμα), ότι δηλ. το ποσό που του παραδίδει, αφορά ΟΛΟΚΛΗΡΟ το τίμημα της πώλησης!
Τι έκανε ο Πέτρος μόλις είδε το ποσό που του παρέδωσε ο Ανανίας; Υποψιαζόμενος ότι δεν είναι όλο το ποσό ή έχοντας τις πληροφορίες του από αλλού, του είπε «Ανανία, γιατί γέμισε ο σατανάς την καρδιά σου, ώστε να πεις ψέματα στο Άγιο Πνεύμα και να κρατήσεις από την τιμή τού χωραφιού»; Τον επιπλήττει δηλ. ΕΠΕΙΔΗ ΚΡΑΤΗΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΠΟΣΟ ΑΠ’ ΤΗΝ ΤΙΜΗ ΤΟΥ ΚΤΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟΥ ΠΑΡΕΔΩΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ, αναφέροντας και κάποιο δήθεν «ψέμα» που υποτίθεται ότι είπε ο Ανανίας προς το «άγιο πνεύμα»! Χωρίς να αναφέρει πουθενά τι είδους «ψέμα» ήταν αυτό, το πώς και το πότε το είπε ο Ανανίας!
Κι αφού τον επιπλήττει έντονα, ο Ανανίας… πέφτει νεκρός! Τον τυλίγουν σ’ ένα σάβανο «οι νεώτεροι» (τι είδους «νέοι» ήταν αυτοί; Φουσκωτοί; Σωματοφυλακή του Πέτρου; Ή τίποτα χειρότερο;), τον παίρνουν έξω και τον θάβουν! Έτσι απλά! Πέθανε ένας άνθρωπος και χωρίς να ειδοποιηθεί καν η οικογένειά του, κανένας δικός του άνθρωπος, έχοντας άγνοια η ίδια η γυναίκα του για τον θάνατο του συζύγου της, τον τυλίγουν «οι νεώτεροι» και πάνε και τον παραχώνουν! («Σηκωθέντες δε οι νεώτεροι, ετύλιξαν αυτόν και εκβαλόντες έθαψαν»!! Πράξεις Ε: 6). Τώρα, άμα πω ότι τέτοιες ενέργειες εξαφάνισης ενός ατόμου εν κρυπτώ θυμίζουν πρακτικές της σημερινής μαφίας, θα σκίσουν τα ιμάτιά τους οι θεοφοβούμενοι ότι βλασφημώ!
Μετά από τρεις ώρες έρχεται η γυναίκα του (είναι εκπληκτικό ότι αναφέρεται μια τέτοια λεπτομέρεια, το ότι δηλ. μετά από τρεις ώρες ήρθε η Σαπφείρα, αλλά ωστόσο ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΛΕΞΗ για το τι ακριβώς «ψέμα» ήταν αυτό που ξεστόμισε ο Ανανίας)! Προσέρχεται λοιπόν η γυναίκα του «μη εξεύρουσα το γεγονός»! (Πράξεις Ε: 7).
Προσέξτε τώρα: Έχει πεθάνει πριν τρεις ώρες ο άντρας της, τον πήραν επί τόπου τα καλά αυτά παλικάρια και τον παράχωσαν και η γυναίκα του ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΤΙΠΟΤΑ! Ουδείς είχε την ευαισθησία να ειδοποιήσει τη γυναίκα του πριν τον θάψουν! Κανείς δεν έκανε τον κόπο να την ενημερώσει πριν τον εξαφανίσουν κάτω απ’ τη γη!... Είναι να αναρωτιέται κανείς τι ήταν αυτοί οι άνθρωποι και οι «κοινότητές» τους; Καμόρα; Κράτος εν κράτει;
Προσέρχεται αμέριμνη λοιπόν η γυναίκα και ο Πέτρος την ρωτάει: «Ειπέ μοι, διά τόσον επωλήσατε τον αγρόν; Και εκείνη είπε, Ναι, διά τόσον» (Πράξεις Ε: 8).
Να επαναλάβω τώρα ότι το «τόσον» και το «δια τόσον» δεν μας φωτίζουν καθόλου; Αφήνει ανοιχτή λοιπόν την ερμηνεία στους ανα τους αιώνες θεολόγους και ρασοφόρους να ισχυρίζονται ότι θέλουν. Ε λοιπόν, δίνω κι εγώ άλλη ερμηνεία κι ας την αντικρούσουν αν έχουν έστω ΕΝΑΝ λογικό συλλογισμό που να την αντικρούεαι: Ότι ο Πέτρος την ρώτησε για το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ποσό της πώλησης «διά τόσον επωλήσατε τον αγρόν;» και η γυναίκα, ανύποπτη για το πού το πήγαινε, το επιβεβαίωσε «Ναι, διά τόσον». Πράγμα που αποδείκνυε αυτό που υποψιαζόταν ο Πέτρος: ότι δηλ. ΔΕΝ ΤΟΥ ΤΟ ΠΑΡΕΔΩΣΑΝ ΟΛΟ ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ της πώλησης του αγρού τους.
Τι της απάντησε αμέσως ο Πέτρος – αφού πρώτα την επιτίμησε κι αυτήν ότι «πειράζει το πνεύμα του Κυρίου»; "Δες", της λέει, "στη θύρα είναι τα πόδια εκείνων που έθαψαν τον άνδρα σου, και θα βγάλουν κι εσένα"! Έτσι, ψυχρά και κυνικά! Κι αμέσως η γυναίκα πέφτει νεκρή! (Πράξεις Ε: 9).
Τι έγινε στη συνέχεια; «Εισελθόντες δε οι νεανίσκοι, εύρον αυτήν νεκράν και εκβαλόντες έθαψαν πλησίον του ανδρός αυτής»! (Πράξεις Ε: 10). Φαίνεται ότι αυτά τα «εξαίρετα» παιδιά, οι «νεανίσκοι», γνώριζαν καλά τη δουλειά τους: πάντοτε παρόντες όταν πέθαινε αιφνίδια κάποιος πλησίον των αποστόλων, και πάντοτε κουβαλητές πτωμάτων. Πτωμάτων που έθαβαν χωρίς να μάθει κανένας για την εξαφάνισή τους, ούτε καν οι οικείοι τους!
Μετά απ’ αυτό το φοβερό γεγονός, αν ήθελαν οι υπόλοιποι αφελείς που προσηλυτίζονταν στις κοινότητες, ας μην παρέδιδαν όλο το ποσό της πώλησης των περιουσιών τους! Το τι τους περίμενε, το εμπέδωσαν πλέον πολύ καλά. Τόσο καλά που το αμέσως επόμενο χωρίο το περιγράφει γλαφυρότατα: «Και επέπεσε φόβος μέγας εφ' όλην την εκκλησίαν και επί πάντας τους ακούοντας ταύτα» (Πράξεις Ε: 11). Φόβος και τρόμος «μέγας» τους έπιασε λέει όλους τους προσήλυτους!
Αυτά τα ωραία και μαφιόζικα μας περιγράφουν λοιπόν σ’ αυτά τα εδάφια οι Πράξεις των Αποστόλων!
Ας δούμε λοιπόν τώρα, πόσο λογική είναι η ΔΙΚΗ ΣΟΥ εκδοχή για την περίπτωση του Ανανία και της Σαπφείρας. Γιατί προφανώς έχεις διαστρέψει ΤΑ ΠΑΝΤΑ.
1. Μιλάς κατ’ αρχήν για «εντολή» πώλησης της περιουσίας στον Ανανία, κάτι που ήδη απέδειξα ότι είναι ανυπόστατη συκοφαντία, αντίθετη από τη λογική.
Αντίθετη στη λογική είναι ούτως ή άλλως μεγάλο μέρος της χριστιανικής διδασκαλίας και πρακτικής (η παρθενία, οι εξορκισμοί, η ανάσταση των νεκρών κλπ) αυτό όμως δεν εμποδίζει την εκκλησία να αναγάγει τα ανωτέρω σε αξίες και αξιώματα.
Εγώ επικεντρώθηκα στην «έξοχη» τακτική τους να πείθουν όσους ήταν κάτοχοι χωραφιών ή σπιτιών, να ρευστοποιούν τα περιουσιακά τους στοιχεία (δηλ. αφενός την πηγή της παραγωγικής τους δραστηριότητας από την οποία συντηρούνταν αυτοί και οι οικογένειές τους, αφετέρου τα ίδια τα σπίτια στα οποία διέμεναν) και να φέρνουν τα χρήματα της πώλησης στην κοινότητα για να τα αποθέτουν στα πόδια των αποστόλων. Κυρίαρχο επιχείρημα γι αυτή την παράλογη τάση, υπήρξε η πεποίθηση που προκαλούσαν στο αφελές ποίμνιο μέσω των κηρυγμάτων ότι όπου να ’ναι επίκειται η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου και άρα η συντέλεια του κόσμου. Πράγμα που το κρίνω όχι μόνον ως κλοπή δια της πειθούς αλλά και ως συνειδητή τακτική εξαθλίωσης των ανθρώπων και μετατροπής τους σε απόρους, έχοντες πλέον την ανάγκη της ελεημοσύνης απ’ την εκκλησία για να επιβιώσουν. Και γινόμενοι κατ’ αυτόν τον τρόπο υποχείρια και όργανά της.
Το σίγουρο είναι – σύμφωνα πάντα με την αφήγηση – ότι αν είπαν κάποιο ψέμα, το είπαν στον Πέτρο κι όχι σε κάποιο «άγιο πνεύμα». Με τον Πέτρο συνομίλησαν, δηλ. μ’ έναν άνθρωπο με σάρκα και οστά. Αν ο Πέτρος ήταν επαρμένος και θεωρούσε ότι η συνομιλία μαζί του ισούται με συνομιλία με το άγιο πνεύμα, δεν σημαίνει ότι θα πρέπει ντε και καλά να δεχτούμε κι εμείς τις μεγαλομανείς φαντασιώσεις του!
Όσο για το «ψέμα» που υποτίθεται ότι είπαν, μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε. Διότι πουθενά δεν αναφέρεται τι είδους ψέμα είπαν. Ο καθένας λοιπόν το ερμηνεύει κατά το δοκούν.
Η εκκλησία πάντως αυτό κάνει εδώ και αιώνες.
Μπορεί να έχεις δίκιο, να είπαν δηλ. ψέματα για το ποσόν της πώλησης μόνο και μόνο για να δειχθούν προς την κοινότητα και να αποσπάσουν το θαυμασμό των υπολοίπων μελών της. Μπορεί όμως και όχι. Πουθενά δεν αναφέρεται το υποτιθέμενο ψέμα τους, και όλη η συλλογιστική σου στηρίζεται στην ερμηνεία που δίνεις στις ασαφείς κατηγορίες που εκτόξευσε εναντίον του ατυχούς ζεύγους ο Πέτρος. Κατηγορίες που – σύμφωνα με τη δική μου ερμηνεία – σκοπό είχαν απλώς να δικαιολογήσουν την απάνθρωπη πράξη του φόνου εναντίον του ζευγαριού.
Δεν είμαι σε θέση ν’ αποδείξω τον ισχυρισμό μου, κατά τον ίδιο ακριβώς βαθμό που δεν είσαι σε θέση ν' αποδείξεις κι εσύ τον δικό σου. Όσο όμως κι αν η ευσέβειά σου δεν διανοείται να θεωρήσει τον Πέτρο ικανό για ανόσιες πράξεις, θα θυμίσω ότι επρόκειτο – σύμφωνα με τις αφηγήσεις – για άνθρωπο με έντονο πάθος, ζήλο, αυθορμητισμό, φαινομενική αυταπάρνηση για τα πιστεύω του και ταυτόχρονα παρορμητικό, οξύθυμο, καυχησιάρη αλλά και δειλό στα ζόρια, εν ολίγοις για έναν άνθρωπο με όλα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τον ικανό την ίδια στιγμή για το καλύτερο και για το χειρότερο. Επιθετικός μέχρι του σημείου να επιτίθεται στα σκοτεινά με μαχαίρι ως κοινός μαχαιροβγάλτης (βλ. στο όρος των Ελαιών), δειλός σε βαθμό θρασυδειλίας που με την ελάχιστη πίεση αρνείται τρεις φορές τον μέντορά του που ως τότε ορκιζόταν κραυγαλέα και με έπαρση στ’ όνομά του, ένας άνθρωπος που ακόμη κι ο Χριστός ο ίδιος τον βλαστήμησε αποκαλώντας τον «Σατανά» (ΜΑΡΚΟΣ Η:33 ΜΑΤΘ. ΙΣΤ: 23), ένας άνθρωπος με άλλα λόγια ικανός για τα πάντα προκειμένου να πετύχει τους στόχους του.
Ακόμη όμως κι αν έχεις δίκιο και το άτυχο αυτό ζεύγος επιζητούσε την εκτίμηση των υπολοίπων λέγοντας ένα ψέμα, ρωτάω κατά πόσον είναι χειρότερο αυτό το ψέμα από την πράξη του φόνου; Ακόμη κι αν πέθαναν επειδή τους έστειλε αστροπελέκι ο Θεός (ή το «άγιον πνεύμα»), τότε έχουμε να χρεώσουμε στο μεν ζεύγος ένα ψέμα, στον δε Θεό και στο άγιο πνεύμα έναν φόνο!
4. Λες ψευδώς ότι ο Πέτρος «κάτι μυρίστηκε». Αυτό όμως δεν αναφέρεται πουθενά στην αφήγηση. Αντιθέτως, ο Πέτρος δεν θα μπορούσε να γνωρίζει ότι θα πεθάνουν (όπως προφητεύει και συμβαίνει στη συνέχεια), κάτι που σημαίνει ότι το Άγιο Πνεύμα του τα φανέρωσε όλα, που όπως λέει το εδάφιο στην προς Ρωμαίους που αναφέρω πιο πάνω, λαλεί στην καρδιά των γιων του Θεού. Αλλά φυσικά για να βγει η δική σου εκδοχή της ιστορίας, τον Θεό τον έχεις αφήσει απ’ έξω, γιατί σου χαλάει τη συνταγή!
Έχεις δίκιο ότι πουθενά στην αφήγηση δεν αναφέρεται ότι ο Πέτρος «κάτι μυρίστηκε». Επίσης όμως ΠΟΥΘΕΝΑ στην αφήγηση δεν αναφέρεται ότι ο Ανανίας είπε ψέματα για την τιμή που πώλησε το κτήμα του. Δεν γνωρίζουμε δηλ. τι ακριβώς είπε ο Ανανίας όταν εναπόθεσε τα χρήματα «στα πόδια» του Πέτρου. Ούτε η ίδια η αφήγηση γράφει πουθενά ότι π.χ. «ο Ανανίας είπε ψέματα στον Πέτρο για την τιμή της πώλησης», ούτε στα διαλογικά σημεία έχουμε μία έστω φράση του Ανανία που να λέει κάτι σχετικό.
Το μόνο που αναφέρεται είναι οι ασαφείς κατηγορίες που εκτοξεύει ξαφνικά εναντίον του ο Πέτρος. Τον Ανανία τον έχουν… μούγκα σε όλη την αφήγηση! Πώς «γνωρίζουμε» λοιπόν ότι όντως είπε ψέματα για την τιμή πώλησης του κτήματός του; Πολύ απλά, καλούμαστε να βγάλουμε το συμπέρασμα αυτό εκ των συμφραζομένων απ’ τα λεγόμενα και την εκτόξευση κατηγοριών του Πέτρου! Ενός ανθρώπου δηλ. που προκειμένου να πετύχει τους στόχους του όπως είπαμε και πιο πάνω, ήταν ικανός για τα πάντα!
Εγώ φυσικά και αφήνω τον Θεό έξω απ’ την ερμηνεία της δικής μου εκδοχής. Όπως θα έκανε και κάθε σώφρων άνθρωπος με την ελάχιστη κοινή λογική. Σε οποιαδήποτε έρευνα, οποιασδήποτε εποχής, τα γεγονότα αυτά θα κατηύθυναν στον Πέτρο ως κατ’ εξοχήν υπόπτου φόνου (τουλάχιστον ηθικής αυτουργίας) και θα τον οδηγούσαν σε δίκη μαζί με τους «νεανίσκους» ως συνεργούς και υπόπτους φυσικής αυτουργίας. Όπου θα έπρεπε να δώσουν λόγο και για την βιαστική και εν κρυπτώ ταφή του θύματος. Για να μην πω ότι θα διατάσσονταν και εκταφή των θυμάτων για να διαπιστωθεί η αιτία του θανάτου τους, διότι άλλο πράγμα είναι π.χ. η καρδιακή προσβολή που δεν αφήνει σημάδια και εντελώς άλλο η πιθανή εύρεση στοιχείων που οδηγούν σε εγκληματική ενέργεια.
Στη μόνη κοινότητα που ούτε κατά διάνοια πέρασε απ’ το μυαλό η αναζήτηση ευθυνών για τον αιφνίδιο θάνατο δύο ανθρώπων, είναι η χριστιανική. Όπου το άλλοθι της «εκ Θεού» θανατηφόρου δύναμης, καλύπτει πάσαν ανομία, πάσα εγκληματική πράξη και αφήνει ελεύθερο το πεδίο στον κάθε απατεώνα να κάνει ότι θέλει, αποδίδοντας ακόμη και σχεδόν ταυτόχρονους αιφνίδιους θανάτους ενός ζευγαριού κάτω από σκοτεινές και αδιευκρίνιστες συνθήκες, σε επέμβαση του… Θεού!
Μικρό το «κακό» για τις προσβλητικές εκφράσεις του, πταίσμα είναι και δεν με αφορούν. Περισσότερο θα μ’ ενδιέφερε το τι έγινε στα ελάχιστα λεπτά που μεσολάβησαν μεταξύ των προσβλητικών εκφράσεων και του θανάτου του Ανανία.
Όπως επίσης και τον ρόλο που έπαιξαν σ’ εκείνα τα ελάχιστα λεπτά οι πτωματοκουβαλητές «νεανίσκοι».
6. Γράφεις ότι ο θάνατός τους, «έσπειρε την τρομοκρατία στις ψυχές τους, για το τι έμελλε να πάθουν αν τολμούσαν να κατακρατήσουν μέρος της περιουσίας τους». Ήδη όμως δείξαμε, ότι αυτό που φοβήθηκαν, ήταν το να πουν ψέματα στο Άγιο Πνεύμα, και όχι τα περί περιουσίας που ισχυρίζεσαι. Γιατί ψεύδεσαι κύριε Φωτεινέ; Μήπως γι’ αυτό δικαιολογείς τους ψεύτες;
Ώστε ψεύδομαι;
Ας επαναλάβουμε λοιπόν γι άλλη μια φορά το τι γράφει το ίδιο το κείμενο για την τρομοκρατία που έσπειρε παντού στις κοινότητες των πιστών το γεγονός αυτό:
«Και επέπεσε φόβος μέγας εφ' όλην την εκκλησίαν και επί πάντας τους ακούοντας ταύτα».
Είτε τρομοκρατήθηκαν από το άγιο πνεύμα είτε από τον Πέτρο είτε από τους «νεανίες» που συνόδευαν τους αποστόλους (και οι οποίοι, εκτός των άλλων, εξαφάνιζαν εν κρυπτώ τα πτώματα), το γεγονός είναι ότι οι άνθρωποι κατατρομοκρατήθηκαν. Δεν υπήρχε λοιπόν περίπτωση όχι μόνο «να πουν ψέματα» στο μέλλον αλλά ούτε να σκεφτούν να κατακρατήσουν μέρος της περιουσίας τους.
Αποτελεσματική η πολιτική του Πέτρου και των λεγομένων αποστόλων.
Και άκρως αποδοτική, απ’ όλες τις απόψεις.
7. Ξεχνάς να μας εξηγήσεις κύριε Φωτεινέ, πώς έγινε και πέθαναν ο Ανανίας και η γυναίκα του, αν ο Θεός κατά τη γνώμη σου δεν είναι υπαρκτός; Έτσι συμπτωματικά πεθαίνουν δύο άνθρωποι όταν λένε ψέματα; Αυτό γιατί ξεχνάς να μας το εξηγήσεις; Τι λέει εδώ η τετράγωνη λογική σου;
Η τετράγωνη λογική λέει ότι το να επέλθει ο θάνατος ενός ζευγαριού με διαφορά τριών ωρών μεταξύ τους, αιφνίδια και στα καλά καθούμενα, αποτελεί εντελώς σπάνιο φαινόμενο, τόσο που χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής οι συνθήκες κάτω απ’ τις οποίες συνέβη. Δεν βλέπω τι σχέση μπορεί να έχει ένα τέτοιο γεγονός με την ύπαρξη ή την ανυπαρξία θεού, εξετάζοντας όμως τις συνθήκες και τα περιστατικά, μπορούμε αβίαστα να συμπεράνουμε ότι ενδέχεται να σχετίζεται άμεσα όχι με τις ενέργειες κάποιου θεού αλλά με ενέργειες ανθρώπινες.
Οι ανακριτικές αρχές, στη συγκεκριμένη περίπτωση, θα έλεγχαν το παρελθόν του επικεφαλής της κοινότητας. Διαπιστώνοντας στο φάκελό του την επιθετική του συμπεριφορά (μαχαίρωμα και τραυματισμός κάποιου ανθρώπου στο όρος των Ελαιών), δύσκολα θα πείθονταν ότι η επιθετικότητα του ανθρώπου αυτού άλλαξε μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Διαπιστώνοντας επίσης ότι ο άνθρωπος με την επιθετική αυτή συμπεριφορά έχει γύρω του γεροδεμένους νέους που τον ακολουθούν πειθήνια ακολουθώντας τις εντολές του, οι οποίοι μάλιστα αποδεδειγμένα έθαψαν βιαστικά και εν κρυπτώ το άτυχο ζευγάρι, δεν θα δυσκολευόντουσαν πιστεύω να οδηγηθούν στις πραγματικές αιτίες του περιστατικού.
Ελπίζω να καλύφθηκες.
Ρωτάω λοιπόν: Αν ο Θεός είναι ανύπαρκτος, τότε πώς πέθαναν οι δύο αυτοί ψεύτες; Αν πάλι είναι υπαρκτός και τους τιμώρησε έτσι, με στέρηση της επίγειας ζωής τους, σε τι έφταιγαν οι απόστολοι γι’ αυτή την «τρομοκρατία» που λες; Τότε έφταιγε ο Θεός, και κακώς κατηγορείς τους αποστόλους. Αλλά αν ο Θεός είναι υπαρκτός, καταπίπτει ολόκληρη η θεωρία σου, για δήθεν «θεοκρατικό παράλογο», και καταναγκαστικό φόβο για να εξαρτώνται από τους ιερείς. Γιατί αυτομάτως έχουμε εξάρτηση από έναν αποδεδειγμένα δυνατό Θεό. Που φυσικά έχει κάθε δικαίωμα να στερεί κατά το δοκούν την επίγεια ζωή (που Αυτός χάρισε), σε δύο ψεύτες.Δεν θέλω να σε προσβάλω κ. Μαυρομάγουλε αλλά ωστόσο δεν πρόκειται να μπω στο τρυπάκι αυτό της βυζαντινολογίας. Με δυο λόγια λοιπόν η απάντησή μου είναι η εξής: Την τρομοκρατία δεν την άσκησε κανένας θεός, την άσκησαν άνθρωποι, σίγουρα ευφυέστατοι, εντελώς κυνικοί και καταφανέστατα απατεώνες που τέθηκαν επικεφαλής του ιερατείου αυτού του μορφώματος που αποκαλέστηκε «χριστιανισμός». Τον Θεό μονίμως οι απατεώνες αυτοί τον χρησιμοποιούσαν για τα άνομα συμφέροντά τους και τον επικαλούνταν για να καλύπτει «πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν» που έρριπταν κατά της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της προόδου της κοινωνίας.
Αυτά.
Αν πάλι πεις ότι η ιστορία είναι αναξιόπιστη, όσον αφορά τον θάνατο του Ανανία και της Σαπφείρας, τότε γιατί κατονομάζεις το θάνατό τους «γεγονός»; Η ιστορία είναι «γεγονός» μόνο όταν συμφέρει τις θεωρίες μας, ενώ όταν δεν τις συμφέρει, είναι αναξιόπιστη; Αν έχεις λογική όπως ισχυρίζεσαι, οφείλεις ή να αποδέχεσαι ολόκληρη την ιστορία όπως είναι, ή να τη θεωρείς αναξιόπιστη ολόκληρη. Διαφορετικά, δεν μπορείς να στηρίζεις θεωρίες «συνωμοσιολογίας» σε ιστορίες που εσύ ο ίδιος θεωρείς αναξιόπιστες. Αυτό λέει η λογική κύριε Φωτεινέ. Αλλά δες σε τι αντιφάσεις σε οδηγεί το τυφλό μίσος κατά της Χριστιανικής πίστης και η προκατάληψη.
Το ότι τα σχετιζόμενα με τη λεγόμενη «εκκλησιαστική ιστορία» καθίστανται αναξιόπιστα στο βαθμό που δεν διασταυρώνονται από ιστορικές πηγές, δεν αναιρεί τα μηνύματα που επιδιώκει (και έχει καταφέρει μέσα στους αιώνες δια του καταναγκασμού και του πειθαναγκασμού) να περάσει η εκκλησία στο κοινωνικό σώμα.
Αντί λοιπόν απλώς να αφορίζουμε εν γένει τα κείμενα αυτά κάνοντας ότι αδιαφορούμε για την ύπαρξή τους - αφήνοντας έτσι ελεύθερο το πεδίο δράσης στους απατεώνες του Οργανισμού Εκκλησία Α.Ε. να τα ερμηνεύουν κατά το δοκούν - είναι καιρός πλέον να αποκαλύψουμε την πραγματική ερμηνεία των μηνυμάτων που εμπεριέχονται εντός τους. Μόνον έτσι θα καταφέρει να απελευθερωθεί κάποτε ο άνθρωπος από τις δαγκάνες του απολυταρχικού, αυταρχικού και απάνθρωπου αυτού καρκινώματος.
Σ’ ευχαριστούμε πολύ για το λινκ. Πράγματι, «ύψιστες» οι υπηρεσίες που προσφέρει η ομάδα αυτή των θρησκόληπτων θεωρητικών στη συνέχιση της ποδηγέτησης της κοινωνίας.
Συνεχίζεις κύριε Φωτεινέ με περισσή κακοήθεια, να συκοφαντείς τους αποστόλους ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ, ότι έβαζαν στην άκρη από τα χρήματα των Χριστιανών που πουλούσαν τις περιουσίες τους. Ανθρώπους που πέθαναν για την πίστη τους στους διωγμούς! Συγνώμη, αλλά αυτό είναι ακραίος παραλογισμός.
Συγνώμη, αλλά το να δεχόμαστε ότι κάποιοι «πέθαναν για την πίστη τους» χωρίς να μπορεί να διασταυρωθεί κάτι τέτοιο από ΚΑΜΙΑ ιστορική αναφορά, πιστεύεις ότι διαφέρει πολύ απ’ το να πιστεύει κανείς στις «Χίλιες και μια νύχτες»;
Όχι πως είναι κακό να πιστεύει κανείς στα παραμύθια της Χαλιμάς. Αλλά τουλάχιστον, δεν δεχόμαστε ότι οι ήρωες των δικών της παραμυθιών διακατέχονταν από το άγιο πνεύμα!
Περί δε του ότι αποκαλείς τη Χριστιανική πίστη «μισάνθρωπο κίνημα», χωρίς να μπορείς να το δικαιολογήσεις με το παραμικρό στοιχείο, δείχνει μόνο την προκατάληψή σου και την αντιχριστιανική υστερία που σε διακατέχει, και καθόλου δεν συμμαρτυρεί με τους ισχυρισμούς σου περί λογικής. Γιατί αν είναι μισάνθρωπο ένα κίνημα, που στηρίχθηκε στην αγάπη και την αυτοπαράδοση χάριν των άλλων, βρες μου ένα άλλο κίνημα στην ανθρώπινη ιστορία, που να μην είναι μισάνθρωπο. Αλλά δεν θα πω περισσότερα εδώ για τα καλά του Χριστιανισμού, γιατί το βάρος της απόδειξης του ισχυρισμού σου βαρύνει εσένα που το διατύπωσες. Και αν απαντήσεις, θα επανέλθω με συγκρίσεις του Χριστιανισμού με οποιοδήποτε άλλο κίνημα επιθυμείς να συγκρίνουμε.
Αγαπητέ μου, αν άρχιζα να περιγράφω την εγκληματική δράση του μισάνθρωπου αυτού κινήματος, θα χρειαζόμουν μέρες ολόκληρες για να καλύψω ένα ελάχιστο μόνο μέρος της καταστροφικής του για την ανθρωπότητα παρουσίας. Και αν γέμιζα ακόμη τόμους ολόκληρους, και πάλι δεν θα κατάφερνα να σε πείσω – υπήρχε μήπως περίπτωση να πειστεί στη 10ετία του ’30 ένας κομμουνιστής για την εγκληματική δράση του Στάλιν ή ένας Ναζί για την εγκληματική παρουσία του Χίτλερ;
Γιατί λοιπόν να χάνω τζάμπα και βερεσέ το χρόνο μου;
Για μια φορά ακόμα κύριε Φωτεινέ, η λογική σου σε προδίδει, όταν μιλάς για «τεράστια συσσώρευση πλούτου» από τα χρήματα που μάζευαν οι απόστολοι. Γιατί αν αναλογισθείς ότι (όπως ο ίδιος ομολόγησες στην αρχή του μηνύματός σου), οι Χριστιανοί έπαυαν να έχουν «όλες τις πηγές της παραγωγικής τους δραστηριότητας», αυτό σημαίνει ότι τα χρήματα εξανεμίζονταν σε χρόνο ρεκόρ για τις ανάγκες τόσων «αστέγων» της κοινότητας, που επιπλέον ελεούσαν και τους φτωχούς!
Δεν ισχυρίστηκα ποτέ ότι δεν δαπανούσαν σεβαστό ποσό για τις λεγόμενες «αγαθοεργίες» κατά τους τρεις πρώτους αιώνες του χριστιανισμού, είπα απλώς ότι υπήρχε και ικανό περίσσευμα για να το βάζουν στην άκρη ως μαγιά.
Στους τρεις πρώτους αιώνες δαπανούσαν όντως ποσά γιατί οι αγαθοεργίες και οι ελεημοσύνες αποτελούσαν τη βασική πολιτική τακτική για την ανάδειξη του κινήματος, στοχεύοντας στις μάζες των εξαθλιωμένων, προσφέροντάς τους «τον άρτον τον επιούσιον» (εννοείται, μετά από την τελετή της λειτουργίας όπου ασκούσαν την προπαγάνδα τους – βλ. «αντίδωρο» ως απόηχο εκείνης της πολιτικής), καθιστώντας τους εξαθλιωμένους της αυτοκτρατορίας εξαρτημένους απ’ αυτούς για «ένα κομμάτι ψωμί» και αυξάνοντας έτσι τις γραμμές τους.
Σε ό,τι αφορά τους «διώκτες» με τους οποίους μας πιπίλιζαν τ’ αφτιά στο σχολείο και δια των οποίων έχει θησαυρίσει το Χόλλυγουντ, ταιριάζει η φράση «το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις»;
Κανείς δεν αμφισβητεί πως, πιεζόμενοι από τις οχλαγωγικές εκδηλώσεις πολλών χριστιανικών κοινοτήτων, την αντικοινωνική τους συμπεριφορά, την προκλητική περιφρόνησή τους στους δημόσιους θεσμούς και την αναρχία που προκαλούσαν, τις διαμαρτυρίες του κόσμου για την επιδεικτική περιφρόνηση που δέχονταν απέναντι στα ιερά και τους θεούς τους από τους φωνασκούντες και αδιάλλακτους χριστιανούς, τη ρυπαρότητα και την οχλαγωγία από τα στίφη των καλογέρων κλπ, κάποιες διοικήσεις ωθήθηκαν σε περιορισμένους, μικρής διάρκειας και κλίμακας και μόνον κατά τόπους διωγμούς αυτών των αντικοινωνικών στοιχείων. Ποτέ δεν έλαβαν χώρα διωγμοί εκτεταμένοι και μεγάλης κλίμακας, ποτέ το ρωμαϊκό κράτος δεν κυνήγησε τους χριστιανούς για την πίστη τους παρά μόνο για την αντικοινωνικότητά τους (σήμερα θα την αποκαλούσαμε θρησκευτικό χουλιγκανισμό). Αυτό δείχνουν όλα τα ιστορικά στοιχεία. Τα υπόλοιπα μυθοπλαστικά, μόνο στην εκκλησιαστική ιστορία του Ευσεβίου και στα συναξάρια των "αγίων" θα τα βρει κανείς.
Περί δε της συσσώρευσης πλούτου και της εκμετάλλευσης που έκαναν πολλοί σε μετέπειτα αιώνες, (4ο και μετά), δεν έχουν σχέση με την κατάσταση στην πρωτοχριστιανική κοινότητα, αλλά μόνο με το πλήθος των εισφορών.
Καμιά αντίρρηση στο ότι από τον 4ο αιώνα και μετά η χριστ. εκκλησία ήταν κράτος εν κράτει. Η δήμευση όλων των ναών πάσης θρησκείας της αυτοκρατορίας και η μεταφορά των περιουσιακών τους στοιχείων στα σεντούκια της χριστ. εκκλησίας βάσει αυτοκρατορικών διαταγμάτων, μετέτρεψαν την Εκκλησία σε πάμπλουτο οργανισμό.
Όσο για τις "εισφορές" στην πρωτοχριστιανική κοινότητα, εξηγήσαμε αρκούντως αναλυτικά πού οφείλονταν ένα μεγάλο ποσοστό από αυτές: στους αφελείς που πείθονταν να ρευστοποιήσουν οτι είχαν και δεν είχαν και να τα παραδώσουν στο ιερατείο - προσμένοντας απο μέρα σε μέρα κι απο χρόνο σε χρόνο οτι θα συμβεί η συντέλεια του κόσμου!
Γιατί τότε ο τρόπος ζωής της πρωτοχριστιανικής κοινότητας της Ιερουσαλήμ είχε ατονήσει προ πολλού, οι δε περιουσίες των πιστών δημεύονταν κατά τους διωγμούς. Περισσότερα για την ιστορία των διωγμών εδώ: http://www.oodegr.com/neopaganismos/diogmoi/xr.istor1.htm
Ναι, διαβάστε στην ΟΟΔΕ για το αμάλγαμα και το έξυπνο ανακάτωμα περιορισμένων και διάσπαρτων ιστορικών αναφορών με τα… συναξάρια των αγίων, για να μορφωθείτε περί των περιβόητων «διωγμών».
Θα τα μάθετε καλύτερα κι απ’ το κατηχητικό!
Η δε διαφθορά, δεν «εξηγείται έτσι», όπως γράφεις, αλλά εξηγείται από το ότι σε κάθε μεγάλη ομάδα ανθρώπων, πάντα υπάρχουν και διεφθαρμένοι, όπως ο Ανανίας και η Σαπφείρα που τόσο συμπάθησες.
Δεν διαφωνούμε στο ότι σε κάθε μεγάλη ομάδα ανθρώπων, πάντα υπάρχουν και διεφθαρμένοι.
Το πρόβλημα με τον χριστιανισμό ήταν και είναι το ότι στα ηγετικά κλιμάκια της ιεραρχίας του, η διαφθορά ήταν το καθεστώς και όχι η εξαίρεση. Εξαίρεση αποτελούσαν πάντοτε οι ελάχιστοι έντιμοι.
Και φυσικό ήταν βέβαια να μην ξεφύγουν από το αντιχριστιανικό σου μένος τα μοναστήρια, όπου ως σήμερα επιβιώνει η κοινοκτημοσύνη, γιατί είναι το στήριγμα της Χριστιανικής πίστης που τόσο παράλογα μισείς. Τα οποία στις ημέρες μας ευημερούν λόγω της επιστροφής του λαού στις Εκκλησίες, και των αυτοπροαίρετων εισφορών που τους δίνουμε, (κάτι που σε διαολίζει, και σε κάνει να εκνευρίζεσαι εναντίον τους). Και τα οποία μοναστήρια, πέραν της πνευματικής ενίσχυσης στην Ελληνική κοινωνία, συντηρούν με τα χρήματα αυτά και πλήθος φτωχών και απόρων, ανεξαρτήτως θρησκείας και φυλής.
Ούτε κουβέντα βέβαια από τον αγαπητό μου κ. Μαυρομάγουλο για όσα είχα γράψει περί των τις μετεγγραφών τεραστίου μεγέθους περιουσιών - ηλικιωμένων συνήθως ατόμων αφού αυτοί αποτελούν τα ευκολότερα θύματα. Όχι μόνο στα κατάστιχα των νομικών προσώπων των μοναστηριών αλλά και προσωπικώς στο όνομα ηγουμένων μοναστηριών και μητροπολιτών! Μια παράδοση που εγκαινιάζεται από τους αποστόλους και συνεχίζεται από τους «άξιους» επιγόνους τους μέχρι σήμερα. Ούτε κουβέντα βέβαια και για τις κτηματικές εκτάσεις που διαθέτουν και τις μοσχοπουλούν αυγατίζοντας τις καταθέσεις των λογαριασμών τους ή τις εκμεταλλεύονται μπαίνοντας μέτοχοι σε μεγάλες αλυσίδες πολυεθνικών εταιρειών που ανεγείρουν εμπορικά κέντρα κλπ. Έχει απόλυτο δίκιο λοιπόν ο κ. Μαυρομάγουλος και συμφωνώ μαζί του όταν γράφει ότι τα μοναστήρια «στις ημέρες μας ευημερούν».
Να διευκρινίσω επίσης προς αποφυγή τυχόν παρεξήγησης ότι δεν έχω κανένα πρόβλημα ούτε με τις σεξουαλικές ιδιαιτερότητες ούτε με τους ομοφυλόφιλους κλπ. Με αηδιάζει όμως η υποκρισία, το να καυτηριάζουν τους άλλους ως «αρσενοκοίτες» την ίδια στιγμή που για τις αναμεταξύ τους «διαπλοκές» το ’χει ο κόσμος τούμπανο κι αυτοί κρυφό καμάρι! Βεβαίως δεν φταίνε αυτοί, φταίει αυτός ο αφιλότιμος ο σατανάς που τους κυνηγάει διαρκώς και τους ωθεί σε «ανίερες» πράξεις και φαντασιώσεις, ευτυχώς όμως με τις συνεχείς προσευχές (μετά την αμαρτία) ο θεός τους συγχωρεί αυτούς τους αγίους ανθρώπους και ξέρουν ότι θα τους ξανασυγχωρέσει και πάλι στο επόμενο παράπτωμά τους.
Άγιοι άνθρωπο! Και φιλεύσπλαχνος ο θεός τους!
Ναι, τέτοιους αγίους και τέτοιο Θεό, φυσικά τον χαιρόμαστε και τον λατρεύουμε!
Και πολύ καλά κάνετε, αυτό δα έλειπε! Με τέτοια περιουσία που έχει χαρίσει στους εκπροσώπους σας, και πάντα πρόθυμος και φιλεύσπλαχνος όπως είναι για να συγχωρήσει τα (δικά σας) αμαρτήματα, είναι να μην τον λατρεύετε;
Δεν θα επεκταθώ άλλο στα όσα ανυπόστατα συνεχίζεις να λες κύριε Φωτεινέ για τον Γιαχβέ της Παλαιάς Διαθήκης. Πρώτον, γιατί ουδέποτε τη διάβασες καλόπιστα ώστε να την καταλάβεις. (Αν δεν κατανοείς τις Πράξεις των Αποστόλων, φαντάσου την Παλαιά Διαθήκη!) Και δεύτερον, επειδή, δεν είναι δυνατόν να παριστάνεις τον λογικό, και να κατηγορείς έναν Θεό που θεωρείς ανύπαρκτο, για… ανύπαρκτες πράξεις! Γιατί μόνο υπαρκτοί Θεοί κάνουν υπαρκτές πράξεις. Αν πάλι Τον κατηγορείς ως υπαρκτό, τότε η λογική λέει ότι Αυτός που δίνει τη ζωή και την ύπαρξη σε όλο το σύμπαν, έχει και κάθε εξουσία πάνω στα πάντα, και κανένας άνθρωπος δεν έχει ούτε την εξουσία, ούτε τα φόντα να κρίνει τις πράξεις Του. Ή λοιπόν δέχεσαι την ύπαρξή του και Τον κατηγορείς αναξίως, ή μιλάς για ανύπαρκτες κατηγορίες.
Να διευκρινίσω και πάλι ότι η κριτική μου στέκεται απέναντι στους ανθρώπους που υπηρετούν αυτόν τον Γιαχβέ. Τον οποίον έχουν φτιάξει κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους: Αυταρχικό, πλεονέκτη, κακόβουλο, εκδικητικό, ανέραστο, ζηλότυπο, εν ολίγοις ένα εξάμβλωμα.
Δεν θα διαφωνήσω όμως στο ότι παρέχει την χάρη του και τα πλούσια ελέη του στους πιστούς του εκπροσώπους. Αν διαφωνεί κανείς σ’ αυτό, δεν έχει παρά να ρίξει μια ματιά στην εκκλησιαστική περιουσία.
Λυπάμαι κύριε Γιώργο Φωτεινέ Σκηνοθέτη, που η προσπάθεια αντιχριστιανικής προπαγάνδας που έκανες δεν σου βγήκε όπως την περίμενες. Πρέπει να σκηνοθετήσεις άλλες συκοφαντίες πιο πειστικές.
Τι να σου απαντήσω εδώ φίλε μου; Ας δανειστώ μια φράση από τον Πιραντέλο: Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε!
Φιλικά
Νικόλαος Μαυρομάγουλος
Μπακάλης.
Από το περιοδικό Τρίτο Μάτι Ιουνίου 2006.
Επειδή οι μπακάληδες είχαν δυστυχώς παρόμοια τύχη με τους μάγκες του άσματος - δεν υπάρχουν πια γιατί τους πάτησαν τα σούπερ μάρκετ - να υποθέσω ότι η υπογραφή «μπακάλης» από τον κ. Μαυρομάγουλο εκφράζει μια κάποια ενοχλημένη αντίθεση προς το «σκηνοθέτης» της δικής μου υπογραφής. Αντίθεση την οποία εκφράζει με τρόπο επιδεικτικό ώστε να γίνει κραυγαλέα φανερή. Αν ωστόσο επαγγέλλεται μπακάλης ο κ. Μαυρομάγουλος – πράγμα για το οποίο τρέφω αμφιβολίες – τιμή του διότι αποτελεί ένα καθ’ όλα άξιο επιτήδευμα που απαιτεί κόπο, μόχθο και πολύ καθημερινή εργασία. Αν όμως όχι, τότε λυπάμαι γιατί εγώ είχα το θάρρος να βάλω στην υπογραφή μου την επαγγελματική μου ιδιότητα παρ’ όλες τις πιθανές επιπτώσεις που μπορεί να είχε κάτι τέτοιο στις επαγγελματικές μου σχέσεις. Ο ίδιος όμως όχι.
Το πιθανότερο όμως είναι η υπογραφή «μπακάλης» να μην υποδηλώνει παρά τον μπακάλικο τρόπο που αντιμετωπίζει τα θέματα της ιστορίας και των μεταφυσικών ανησυχιών ο κ. Μαυρομάγουλος. Στην περίπτωση αυτή, δέχομαι τον χαρακτηρισμό «μπακάλης» για τον εαυτό του. Του εύχομαι δε, να καταφέρει να εντρυφήσει κάποτε στα θέματα της ιστορίας και της φιλοσοφίας, αντιμετωπίζοντας τα ζητήματα αυτά όχι ως μπακαλοτέφτερα αλλά με τη δέουσα σοβαρότητα.
1 σχόλιο:
Κάποιοι έχουν αναλάβει εργολαβία και έχουν μονοπώλιο την σωτηρία των ψυχών...έναντι φυσικά υψηλών αμοιβών και κοσμικών εξουσιών!
Μη κουράζεσαι, καλέ μας Θέσπη να εξηγήσεις τα... αυτονόητα..
Δημοσίευση σχολίου