Ο Θέσπης μετακόμισε. Κάντε ΚΛΙΚ εδώ

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΡΟΜΗΘΕΙΩΝ 2008

prometheia_2008@yahoo.gr

www.promitheia.gr

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ολοκλήρωση των Προμηθείων 2008

Τα ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ 2008 ολοκληρώθηκαν με μεγάλη επιτυχία κατά γενική ομολογία.

Κάτω από τον καταγάλανο ουρανό του Όρους των Θεών, ανάμεσα στα πεύκα, τα έλατα, τα σκιερά μονοπάτια και το κρυστάλλινο νερό της ολύμπιας πηγής, οι επισκέπτες και οι συμμετέχοντες λούστηκαν στα νάματα των αρχαίων προγόνων μας βιώνοντας επί ένα τριήμερο μια όαση ελληνικής δροσιάς. Φιλοσοφικές συζητήσεις και συναντήσεις, αθλητικοί αγώνες σε αρχαία αγωνίσματα με τη συμμετοχή των ιδίων των επισκεπτών, απαγγελίες και ποιητικές αποδράσεις, μουσικές βραδιές και συναυλίες με μελοποιημένους ορφικούς ύμνους, προβολές από τη δράση του ελληνοκεντρικού κινήματος, ιεροπραξίες για το θερινό ηλιοστάσιο και κοινωνικές τελετές όπως οι ονοματοδοσίες, προσέφεραν επί ένα τριήμερο (20, 21 και 22 Ιουνίου) μια ελάχιστη αίσθηση της ωραιότητος, του μεγέθους και του μεγαλείου του προγονικού πνεύματος.

Κορυφαία στιγμή των εκδηλώσεων απετέλεσε το κεντρικό δρώμενο στο οποίο η καλλιτεχνική διάσταση συνδυάστηκε με την μυητική μέθεξη προκαλώντας τη συγκίνηση όλων, γαληνεύοντας εκστατικά τον ψυχισμό μας, μετατρέποντάς μας όλους σε κοινωνούς της αρχαίας ελληνικής ψυχής. Ήταν σαν να άγγιξε τον τόπο και τους χιλιάδες των παρευρισκομένων μία διακριτική ανάσα από την μακρινή αύρα Εκείνων στους οποίους η σώφρων ανθρωπότητα αναγνωρίζει ότι τους οφείλει τα πάντα. Η έκσταση και η συγκίνηση, απολλώνιων διαστάσεων, βρήκε την οδό εκτόνωσής της στη διονυσιακή της έκφραση όταν όλοι οι θεατές μετατράπηκαν σε βακχευτές χορεύοντας επί ώρες υπό τους δαιμόνιους ζωντανούς ήχους των πανάρχαιων άσκαυλων, των νταουλιών και των πλαγίαυλων.

Η συζήτηση της Κυριακής αρκετά ελπιδοφόρα, με προτροπή και διάθεση από τους εκπροσώπους ομάδων και συλλόγων να επεκταθούν παρόμοιες μυητικές και εορταστικές εκδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα, ώστε να ξαναβρούμε το σημείο επαφής με τις πανάρχαιες και πάντα ζώσες στις ψυχές μας προγονικές μας ρίζες. Μια μορφή Αμφικτιονίας όπως αναφέρθηκε, για τον από κοινού συντονισμό των πολιτιστικών αυτών εκδηλώσεων, ίσως να αποτελεί το επόμενο βήμα ώστε η πολιτιστική ανάταση που τόσο έχει ανάγκη ο τόπος μας, ν’ αρχίσει να λαμβάνει διαστάσεις μιας νέας πνευματικής αναγέννησης.

Ελπιδοφόρο και αξιομνημόνευτο γεγονός των φετινών Προμηθείων ήταν η πολυπληθής προσέλευση εκατοντάδων νέων επισκεπτών (νέων και ως πρώτη και παρθενική τους επίσκεψη αλλά και ηλικιακώς), ενδεικτικό της δίψας για αναζήτηση των πατρογονικών πηγών μας και της αναγκαιότητας των καιρών την οποία εκφράζει η ύπαρξη του θεσμού αυτού.

Ευχαριστούμε όλους όσους παρευρέθηκαν και συμμετείχαν στις φετινές εκδηλώσεις. Η δική τους παρουσία είναι που κάνει τα Προμήθεια ζωντανό θεσμό στην ελληνική κοινωνία, στη δική τους ένθερμη υποστήριξη οφείλεται η επιτυχία της κορυφαίας αυτής διοργάνωσης προβολής και ανάδειξης του ελληνικού πνεύματος. Υποσχόμαστε ότι η παρουσία μας στη διάρκεια της χρονιάς μέχρι τα επόμενα Προμήθεια θα είναι συνεχής και σταθερή, με παράλληλες εκδηλώσεις μικρότερης μεν έκτασης αλλά εξ’ ίσου σημαντικές ως προς τη νοηματοδότησή τους. Διαμορφώνοντας παράλληλα ένα καινούργιο πλαίσιο της οργανωτικής επιτροπής, ακόμη περισσότερο διευρυμένο, ούτως ώστε να καθίσταται προσβάσιμο σε κάθε ενδιαφερόμενο πολίτη της ημετέρης παιδείης μετέχοντα, να συμμετέχει οργανικώς και επί ίσοις όροις σ’ αυτήν.

Να είστε όλοι καλά.

Οράτε το μέλλον, ευγένειαν ασκείτε, επαινείτε αρετήν

Έρρωσθε κι ευδαιμονείτε!

ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ 2008 - ΟΛΥΜΠΟΣ - ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΡΟΜΗΘΕΙΩΝ 2008

prometheia_2008@yahoo.gr

Τριήμερες πολιτιστικές εκδηλώσεις στον Όλυμπο

20, 21 & 22 Ιουνίου

ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ 2008

Εκδηλώσεις τιμής, προβολής και ανάδειξης

της ελληνικής θέασης του κόσμου

Τα Προμήθεια αποτελούν πανελλήνιο θεσμό που σκοπό έχουν να μας φέρουν σ’ επαφή με τον πολιτισμό, το πνεύμα και τις αξίες των προγόνων μας. Με εμπνευστή και πρωτεργάτη τον Τρύφωνα Ολύμπιο συμπληρώνουν ήδη το δέκατο τρίτο έτος συνεχούς παρουσίας τους.

Οι εκδηλώσεις των Προμηθείων λαμβάνουν χώρα στο υπέροχο φυσικό περιβάλλον του Άλσους Προμηθέως, στους πρόποδες του Ολύμπου, όπου επισκέπτες απ’ όλη την Ελλάδα αλλά κι από το εξωτερικό συγκεντρώνονται κάθε χρόνο για να κατασκηνώσουν κάτω από τον καταγάλανο ουρανό του Όρους των Θεών. Να γνωρίσουν το ελληνικό πνεύμα και έθος, να τιμήσουν τους αρχαίους φιλοσόφους και τις φιλοσοφικές σχολές με δημόσιες συζητήσεις και εκδηλώσεις, να παρακολουθήσουν καλλιτεχνικά δρώμενα με αποκορύφωση τα δρώμενα του Προμηθεϊκού Πυρός (Σαββάτο βράδυ) που προσελκύουν χιλιάδες θεατών λόγω της υποβλητικής ατμόσφαιρας και της έντονης συγκίνησης που προκαλούν.

Η θέαση που είχαν οι αρχαίοι Έλληνες για τον κόσμο εκφράστηκε μέσα από τον τρόπο ζωής τους (ήθη και έθιμα πλήρως εναρμονισμένα με το σεβασμό τους για τη φύση), μέσα από τις κοινωνικές και πολιτισμικές αξίες, τη συμμετοχή στα κοινά και την ανάδειξη της έννοιας του πολίτη, τη μαχητικότητα για την προάσπιση των θεσμών που δημιούργησαν, τη φιλοσοφική αναζήτηση, την επιστημονική έρευνα, την Τέχνη καθώς και την αντίληψή τους για το θείον που απετέλεσε το μυθολογικό και ψυχολογικό υπόβαθρο της ελληνικής κοσμοθεάσεως και του ελληνικού πολιτισμού. Οι παράγοντες αυτοί, αλληλένδετοι για τους προγόνους μας και για όποιον σήμερα επιχειρεί να τους κατανοήσει, συναποτελούν ένα όλον η προσέγγισή του οποίου φρονούμε ότι αποτελεί ζητούμενο αλλά και αναγκαιότητα για το σύγχρονο γίγνεσθαι.

Αυτή την ανασύνδεση με τον αρχαίο, παγκοσμίως σεβαστό και πάντοτε επίκαιρο πολιτισμό μας προβάλλουμε και αναδεικνύουμε στις εκδηλώσεις των Προμηθείων. Παράλληλα, ως η κορυφαία εκδήλωση της ελληνικής κοσμοθεάσεως, τα Προμήθεια 2008 αποσκοπούν στο Κοινό των Ελλήνων ως μια Προμηθεϊκή Αμφικτυονία συνεύρεσης και όσμωσης όλων των συλλογικών φορέων και των ρευμάτων του ελληνισμού που αναπτύσσονται στη χώρα μας, προς τέλεση εορταστικών εκδηλώσεων και πολιτισμικών δρώμενων ανά το πανελλήνιο με σκοπό μια νέα πνευματική αναγέννηση.

Ευπρόσδεκτοι είναι όλοι όσοι νιώθουν πως η διαύγεια σκέψης και οι αξίες των προγόνων μας μπορούν ν’ αποβούν βατήρας πνευματικής παλιγγενεσίας και αντίστασης στους μαζικούς ισοπεδωτικούς μηχανισμούς της εποχής μας.

Οράτε το μέλλον, ευγένειαν ασκείτε, επαινείτε αρετήν

Έρρωσθε κι ευδαιμονείτε!

Πρόγραμμα Προμηθείων 2008

Παρασκευή 20 Ιουνίου

ώρα 7:30 μ.μ., Αφή Προμηθεϊκού Πυρός

Τελετουργική έναρξη των εκδηλώσεων του τριημέρου με την αφή του Προμηθεϊκού Πυρός από τις Ιέρειες.

Νόστιμον Ελλάνων Ήμαρ. Ποίηση: Στέφανου Κωλέττα – Μέλανθου

ώρα 9:00 μ.μ., Μελοποίηση Ορφικών Ύμνων

Ύμνοι Φύσεως, Έρωτος, Κρόνου

Μελωδός: Βασίλης Μιχαήλ με συνοδεία πανδωρίου.

Ύμνοι Απόλλωνος, Ηλίου

Μελωδοί: Λύκος, Απολλωνία (Ηildr Valkyrie), Μέντωρ, μέλη των Κάβειρων.

ώρα 9:30 μ.μ., Φιλοσοφικό Συμπόσιο

Θέμα: Η φιλοσοφία των Σκεπτικών

Εισηγήσεις: Σεμέλη Τραυλού, Μιχάλης Καλόπουλος

Συντονισμός: Σεμέλη Τραυλού

Ακολουθεί συζήτηση με τη συμμετοχή των παρευρισκομένων.

ώρα 11:30 μ.μ., Προβολή ταινιών από τις εκδηλώσεις του ελληνοκεντρικού κινήματος, προσφορά εξοπλισμού της Key Sound

Σάββατο 21 Ιουνίου

ώρα 10:00 π.μ., Ανοιχτή συνάντηση Επικούρειων

Διοργάνωση: Περιοδικό «Ο Κήπος του Επίκουρου».

ώρα 12:30 μ.μ., ΠΑΙΑΝ, επικολυρική ποίηση της Γεωργίας Αλεξίου – Γοργούς με τη συνοδεία αυλού.

Απόγευμα, Διανομή του Κυκεώνα

(αρχαιοελληνικό έδεσμα μαγειρεμένο από ποικιλία δημητριακών).

ώρα 6:00 μ.μ., Αθλητικά δρώμενα σε αρχαία αγωνίσματα με την ελεύθερη συμμετοχή των παρευρισκομένων:

Δρόμου (ανδρών, γυναικών και παίδων), Οπλιτοδρομίας (ανδρών, γυναικών), Πάλης (ανδρών, παίδων), Ρίψεις στο λιθάρι (ανδρών, παίδων). Στεφάνωσις με κότινο, δάφνη, κυπάρισσο.

ώρα 7:00 μ.μ., Επίδειξη αρχαίας ελληνικής πάλης

ώρα 7:15 μ.μ., Επίδειξη παγκρατίου αθλήματος

από μέλη του Συλλόγου Παγκρατίου Αθλήματος Θεσσαλονίκης.

ώρα 7:45 μ.μ., Απαγγελία Ορφικών Ύμνων από την Γεωργία Αλεξίου – Γοργώ.

ώρα 8:00 μ.μ., Συναυλία του μουσικού σχήματος Κάβειρος

ώρα 9:00 μ.μ., Μελοποίηση Ύμνων από τον Βασίλη Μιχαήλ.

ώρα 9:15 μ.μ., Χαιρετισμοί, Τιμώμενα πρόσωπα

Παρουσίαση: Σεμέλη Τραυλού.

ώρα 9:30 μ.μ., Έναρξη δρώμενων υπό τον τίτλο:

«Προμηθεϊκόν Πυρ. Αείζωον και αεί υπάρχων»

Η Φύσις και ο Λόγος, Ησίοδος, Ηράκλειτος,

κοσμογονικό ταξίδι της γενέσεως του Κόσμου

Δήμητρα, Περσεφόνη, Ελευσίς

Αισχύλου Προμηθεύς Δεσμώτης (εκλογαί)

Απολλώνιο Φως, Διόνυσος Ζαγρεύς & γένεση της Αρετής

Βάκχος, ο άρτος και ο οίνος, Αρχίλοχος και Πίνδαρος

Ανάδειξη και πεμπτουσία του ελληνικού πνεύματος.

ώρα 11:15 μ.μ., Εν χορδαίς και οργάνοις

Βακχική μουσική και διονυσιακός χορός με τη συμμετοχή όλων των παρευρισκομένων, ευωχία, έκσταση και ψυχική ανάταση.

Κυριακή 22 Ιουνίου

ώρα 9:00 π.μ., Ιεροπραξία θερινού ηλιοστασίου

ώρα 10:30 π.μ., Ονοματοδοσίες με το τυπικό της πατρώας παράδοσης.

ώρα 11:30 π.μ., Κοινό των Ελλήνων

Συζήτηση με θέμα «Αμφικτυονία συλλογικών φορέων προς τέλεση εορταστικών εκδηλώσεων και πολιτισμικών δρώμενων ανά το πανελλήνιο με σκοπό μια νέα πνευματική αναγέννηση».

Εισηγητής: Μανώλης Σαραλής – Ηράκλειτος.

Συντονιστής: Μανώλης Τσάμης – Εύμολπος.

Χώρος εκδηλώσεων: Αλσος Προμηθέως, Όλυμπος

- Προς τους επισκέπτες που έρχονται για πρώτη φορά: Βγαίνετε από το Λιτόχωρο προς Όλυμπο και ακολουθείτε την αριστερή ορεινή οδό (ασφαλτοστρωμένη) προς Ξενώνα Μέγα.

Τα Προμήθεια αποτελούν υπόθεση όλων των Ελλήνων στο έθος. Στα Προμήθεια 2008 συμμετέχουν ενεργώς οι εξής συλλογικοί φορείς, σχήματα και ομάδες:

ΑΠΟΛΛΩΝ

ΔΕΛΦΥΣ

ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ

ΕΥΜΟΛΠΙΔΕΣ

ΛΑΚΩΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΝ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΑΓΗΜΑ

Περιοδικό «Ο Κήπος του Επίκουρου».

Σύλλογος Παγκρατίου Αθλήματος Θεσσαλονίκης

Μουσικό σχήμα Κάβειρος

Οδηγίες προς Προμηθειείς:

- Η ενδυμασία σας να είναι απλή εκδρομής για να μπορείτε να κάθεστε στο γρασίδι. Προτρέπουμε τους φίλους και τις φίλες που διαθέτουν χιτώνες και χλαμύδες, να τις φέρουν μαζί τους για να τις φορέσουν κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων αλλά και συμμετέχοντας ενεργώς στα δρώμενα. Η αρχαιοπρεπής ενδυμασία αποτελεί στοιχείο της κληρονομιάς μας, συμβάλλει στη συναισθηματική επαφή με το απώτερο παρελθόν κι εκτός αυτού, προσφέρει θέαμα αισθητικά πανέμορφο!

- Στο χώρο κατασκηνωτών του Αλσους Προμηθέως, οι κατά τόπους εστίες φωτιάς και τα ψησίματα απαγορεύονται τελείως από φέτος για την πρόληψη των πυρκαγιών. Ενδεχόμενες τέτοιες ανάγκες εκ μέρους των κατασκηνωτών, θα καλύπτονται αποκλειστικώς από την εγκατάσταση μίας κεντρικής ψησταριάς σε ελεγχόμενο χώρο του άλσους. Οι συνήθειες προηγούμενων ετών με τα ψησίματα ανά παρέες μέσα στο δάσος, ανήκουν πλέον οριστικά στο παρελθόν διότι αντιβαίνουν στις διατάξεις του νόμου.

- Αν παίζετε κάποιο μουσικό όργανο πάρτε το μαζί σας.

- Αν θέλετε, προμηθευτείτε κάτι για να κάθεστε (κουβέρτα, καρεκλάκι κλπ), όπως επίσης και φακό (για να βρίσκετε τη θέση σας στο πάρκινγκ αλλά και στις σκηνές).

- Στο χώρο του Αλσους Προμηθέως υπάρχει πηγή, τρεχούμενο νερό και εγκαταστάσεις WC.

- Η είσοδος στο χώρο των εκδηλώσεων είναι δωρεάν. Τα έξοδα των Προμηθείων καλύπτονται από τις ευγενείς προσφορές των προσερχομένων και την παροχή αναμνηστικών και αντικειμένων Τέχνης στο χώρο της Γραμματείας των Προμηθείων.

Μην αμελείτε λοιπόν να συνδράμετε, ανταποκρινόμενοι στις οικονομικές απαιτήσεις για την κάλυψη των εκδηλώσεων του τριημέρου.

Τα μέλη της Επιτροπής Προμηθείων 2008 συναποτελούν οι:

Μανώλης Σαραλής - Ηράκλειτος

Γεώργιος Αγρόδιος

Βασίλειος Γούσιος - Πελασγός

Αντώνης Μιχαηλίδης

Γεώργιος Παχτίτης

Σωκράτης Σιδηρόπουλος

Σεμέλη Τραυλού

Γιώργος Φωτεινός

Σωκράτης Χριστοδουλάρης

Η επιτροπή Προμηθείων ευχαριστεί θερμά τον συνέλληνα Γ. Β. από την Ελασσόνα και την σύζυγό του Ιφιγένεια, για το σεβαστό ποσό των 1.000 ευρώ που προσέφεραν προς ενίσχυση της τέλεσης των Προμηθείων. Ευχαριστεί επίσης όλους τους συνέλληνες που ευγενώς προσέφεραν χρηματικά ποσά, αποδεικνύοντας ότι το κίνημα επανελλήνισης δύναται να στηριχθεί στις ιδίες αυτού δυνάμεις με φανερές εισφορές, δίχως την ύπαρξη κρυφών χορηγών ή άδηλων κονδυλίων.

Η διεύθυνσις του ξενοδοχείου OLYMPUS MEDITERRANEAN HOTEL, ανταποκρίθηκε εμπράκτως και αμέσως στην έκκληση της επιτροπής Προμηθείων για οικονομική ενίσχυση του θεσμού αυτού που αναδεικνύει το αρχαίο ελληνικό πνεύμα. Τιμώντας την ευαισθησία που επέδειξε, εκφράζουμε και δημοσίως τις ευχαριστίες μας.

Το OLYMPUS MEDITERRANEAN HOTEL βρίσκεται στο κέντρο του Λιτόχωρου (οδός Διονύσου 5, τ.κ. 602 00). Είναι Α΄ κατηγορίας 4 αστέρων.

Τηλέφωνο: 23520 81831
Τηλεομοιότυπον: 23520 83333
ηλεκτρον. ταχυδρομείο: olympus-med@acn.gr www.olympusmed.gr

ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ 2008 - Έκκληση για μια νέα πνευματική αναγέννηση

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΡΟΜΗΘΕΙΩΝ 2008
prometheia_2008@yahoo.gr

Τριήμερες πολιτιστικές εκδηλώσεις στον Όλυμπο
20, 21 & 22 Ιουνίου


Δελτίο Τύπου


Έκκληση για μια νέα πνευματική αναγέννηση



Οι προετοιμασίες για την τέλεση των Προμηθείων 2008, των πολιτιστικών εκδηλώσεων προς τιμήν του ελληνικού πνεύματος έχουν ξεκινήσει.
Οι ευθύνες μας έναντι της αυξανόμενης ανταπόκρισης του κόσμου στο θεσμό των Προμηθείων, η ολοένα μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση των Ελλήνων στην ανάγκη ανασύνδεσης με τον αρχαίο, παγκοσμίως σεβαστό και πάντοτε επίκαιρο πολιτισμό μας και ο προβληματισμός για τα σημερινά κοινωνικά αδιέξοδα που προβάλλουν έντονα, επιβάλλει να απευθύνουμε τούτη την έκκληση ιδιαίτερα προς τους εκπροσώπους του πνευματικού κόσμου της χώρας μας. Στους ανθρώπους των γραμμάτων και των Τεχνών, της ελεύθερης έκφρασης και της δημιουργίας, των φιλολογικών, νομικών και θετικών επιστημών, της διανόησης, της πανεπιστημιακής διδασκαλίας, στους ανθρώπους που στη μέση συνείδηση έχουν καταγραφεί ως η ενσάρκωση της γνώσης και της παιδείας. Σ’ αυτούς που ο ρόλος τους, για ν’ ανταποκρίνεται στο περιεχόμενο του όρου «πνευματικός κόσμος», οφείλει να ξεπερνά τη στενή ατομικότητά τους και να αγγίζει, ιδίως σε περιόδους κρίσης, τη σφαίρα της πνευματικής αφύπνισης των πολιτών.

Σε μια τέτοια περίοδο κρίσης βρισκόμαστε εδώ και αρκετό καιρό όταν γινόμαστε όλοι σιωπηροί μάρτυρες, μέρα με τη μέρα, μιας διαρκούς έκπτωσης αξιών η οποία διατρέχει αθόρυβα απ’ άκρου εις άκρον την ελληνική κοινωνία. Αρχής γενομένης απ’ τα υψηλότερα κλιμάκια της εξουσίας σε όλο το πλέγμα των ορατών και αθέατων αλληλεξαρτήσεών τους με κέντρα εξωθεσμικά, μέχρι τη νοσηρή έκταση των φαινομένων αυτών σε κάθε σχεδόν πτυχή της δημόσιας ζωής αυτού του τόπου. Με επιπτώσεις στο σώμα των πολιτών μιας διάχυτης αίσθησης γενικότερης ανυποληψίας και αναξιοπιστίας έναντι πάσης αξίας και παντός θεσμού, που εντείνεται δραματικά απ’ τη διογκούμενη απόγνωση λόγω της οικονομικής ανέχειας και την αναλγησία της πολιτείας απέναντι στα ασθενέστερα στρώματα.
Δεν είναι φρόνιμο να παραμένουμε απαθείς όταν μεθοδικά και έντεχνα προωθείται η υλική και πνευματική αβεβαιότητα, ακυρώνοντας την ομαδικότητα και προάγοντας την ιδιώτευση, με συνέπεια να επεκτείνεται σαν καρκίνωμα σε όλο το φάσμα της κοινωνικής διαστρωμάτωσης η «ιδεολογία της αρπαχτής». Δεν είναι συνετό να ανεχόμαστε αδιαμαρτύρητα την καθημερινή ασέλγεια στην ποιότητα της ζωής μας, ν’ αποδεχόμαστε την αποτελμάτωση της πνευματικής καλλιέργειας και τον παπαγαλισμό της εκπαιδευτικής διαδικασίας που αποσυνθέτει κάθε έννοια περί παιδείας, να δεχόμαστε παθητικά τη λήθη της ιστορικής μνήμης που επιφέρει τη σύγχυση και τον αποπροσανατολισμό. Δεν επιτρέπεται να παραδινόμαστε αμαχητί στη συνεχιζόμενη πνευματική συσκότιση, στο έλλειμμα συνείδησης υποχρεώσεων, στη ζοφερή αίσθηση αδιέξοδης προοπτικής κι ελπίδας για το μέλλον. Δεν μας αξίζει να διολισθαίνουμε, μέρα με τη μέρα, στο δυσάρεστο αίσθημα της μείωσης του αυτοσεβασμού και της συλλογικής αξιοπρέπειας.

Η σιωπή των πνευματικών ανθρώπων είναι καιρός να πάψει πλέον να δίνει άλλοθι σ’ αυτήν τη φθίνουσα πορεία που ιθύνοντες εν ανευθυνότητη μας σύρουν κι όλοι εμείς, «μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα» διολισθαίνουμε. Είναι καιρός ν’ ακουστεί η φωνή τους ηχηρή, εμβαπτισμένη στα νάματα της πατρογονικής μας κληρονομιάς. Είναι κατάντια για τον τόπο που ανέδειξε Ηράκλειτο και Αναξίμανδρο, Θαλή, Αριστοτέλη και Επίκουρο, Θεμιστοκλή, Αισχύλο, Ευριπίδη και Σωκράτη, για τον τόπο όπου κάποτε οι καθημερινοί πολίτες συναναστρέφονταν στις αγορές ποιητές και φιλοσόφους και μετείχαν στα κοινά συναποφασίζοντας οι ίδιοι για τις τύχες τους, να λιμνάζει σήμερα στα βαλτώδη ύδατα μιας ακαθόριστης κουλτούρας, να παραπαίει στη θολούρα των πιο απίθανων κοινωνικοπολιτικών και μεταφυσικών δοξασιών, να γίνεται έρμαιο των κάθε λογής ανεύθυνων και δημοκόπων.
Δεν είναι τιμητικό για εκείνους που γέννησαν την αυτοδιάθεση και τις δημόσιες συνελεύσεις, που δίχως έπαρση αλλά με υπερηφάνεια διακήρυτταν πως «Μόνοι γαρ τον τε µηδέν τώνδε µετέχοντα ουκ απράγµονα, αλλ' αχρείον νοµίζοµεν» («Γιατί είμαστε ο μόνος λαός που τον μη αναμειγνυόμενο καθόλου στα κοινά δεν τον θεωρούμε φιλήσυχο, αλλά άχρηστο» Περικλέους Επιτάφιος), να έχουν καταντήσει οι σημερινοί απόγονοί τους θύματα της μαζικής προώθησης - ως άβουλοι καταναλωτές - κάθε τι απατηλού, φανταχτερού και εύπεπτου.
Είναι θλιβερό για εκείνους που καθιέρωσαν πανανθρώπινους θεσμούς, για τους οποίους δεν φείδονταν κόπων και θυσιών «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι» προκειμένου να τους προασπίσουν, να αντιμετωπίζουμε σήμερα εμείς τα επιτεύγματά τους και την κοσμοθεωρία τους με συμπεριφορές τουριστικής μεταπράτησης και επαρχιώτικου μικρομεγαλισμού. Χωρίς καν να υποψιαζόμαστε για τις αξίες που πρεσβεύανε, γεμάτοι άγνοια για την έννοια της Αρετής και όσες αξίες αυτή εμπεριέκλειε: Φιλότης, Γνώση, Σοφία, Κάλλος, Αρμονία, Φρόνηση, Δικαιοσύνη, Ευνομία, Ελευθερία, Ανδρεία, Σεβασμός στην Φύση. Αξίες που απετέλεσαν το βάθρο του πολιτισμού των προγόνων μας και στις οποίες είχαν προσδώσει ιερότητα και θεία αντήχηση, καθιστώντας τις έννοιες αυτές αδιαπραγμάτευτες και ταυτόσημες με την ψυχοσύνθεσή τους. Αξίες που σήμερα παρά ποτέ είναι αναγκαίο ν’ αναδειχθούν και πάλι, να τις κατανοήσουμε, να γίνουν κτήμα και οδηγός μας, αν μας ενδιαφέρει να προσβλέπουμε στο μέλλον ως συλλογική οντότητα συνειδητοποιημένων και ελευθέρων πολιτών.

Αυτό είναι το χρέος του πνευματικού κόσμου της χώρας μας. Να βγουν μπροστά για να δηλώσουν ηχηρά την αντίθεσή τους στην καθοδική πορεία που αργά μα σταθερά οδεύουμε. Και συνάμα να διακηρύξουν τη θέση τους για μια νέα πνευματική αναγέννηση που θ’ αναβλύζει μέσα απ’ τον καθάριο λόγο και τη διαύγεια σκέψης των αρχαίων Ελλήνων. Όχι σαν άγονη λατρεία ενός νεκρού παρελθόντος αλλά ως έκφραση του ζωντανού και ρέοντος Λόγου εκείνων στους οποίους αναγνωρίζει η σώφρων ανθρωπότητα ότι τους οφείλει τα πάντα. Ως έναυσμα επίκαιρου και γόνιμου προβληματισμού για διεξόδους στα αδιέξοδα του σήμερα με άξονα και πλαίσιο την κοσμοθέαση εκείνων: Το σεβασμό τους για την Φύση, την προστασία της και τη λατρεία τους γι αυτήν ως οικείου, ζώντος και ζωοδότου οργανισμού, τον ανθρωπισμό (humanisme) που πρέσβευαν και μας μετέδωσαν, την ατομική και συλλογική τους υπερηφάνεια, την αυτοθέσμιση της κοινωνίας τους και την ανάδειξη της έννοιας του πολίτου.
Να ξαναθυμίσουν τον αρμονικό συνδυασμό ενστίκτου με τη νηφαλιότητα ψυχής και νου, τις δοξασίες και την αντίληψή τους για το θείον που απετέλεσε το μυθολογικό και ψυχολογικό υπόβαθρο του ελληνικού πολιτισμού, τον ορθό λόγο σε συνύπαρξη με τη φαντασία και τη διόραση, τη συνεχή αμφισβήτηση, έρευνα και οξύνοια που τους χαρακτήριζε, τις φιλοσοφικές τους σχολές και αναζητήσεις. Στάσεις και θέσεις ζωής σύμφυτες με την ύπαρξή τους που αφορούν διαχρονικά το σύγχρονο γίγνεσθαι όσο ποτέ άλλοτε, ικανών να διευρύνουν τον νου ως σημεία αναφοράς για καταλυτικές παρεμβάσεις στο παρόν αλλά και ως βατήρας προς ένα άνοιγμα στο μέλλον.

Απευθύνουμε την έκκληση αυτή διότι είμαστε πεπεισμένοι ότι συνεχίζουν να υπάρχουν πνευματικοί άνθρωποι σ’ αυτόν τον τόπο που γνωρίζουν και νοιώθουν τι σημαίνουν οι ελληνικές αξίες και εμφορούνται απ’ αυτές. Δεν θα είναι μόνοι τους αν το τολμήσουν. Πολύς κόσμος θ’ ακολουθήσει και θ’ αναλάβει τη σκυτάλη. Υπάρχουν φορές που μέσα στη γενική απαξία και κατάπτωση, αρκεί μια πρωτοβουλία απ’ την πνευματική ηγεσία για να ξαναδώσει ελπίδες, να προσδώσει και πάλι την αίσθηση της αξιοπρέπειας και ν’ αναπτερώσει το ηθικό των πολιτών, απηυδισμένων απ’ την υποκρισία και τη διπροσωπία. Υπάρχουν στιγμές στην ιστορία που μια σπίθα αρκεί για ν’ αφυπνίσει ένα λαό κουρασμένο και παρηκμασμένο απ’ των αιώνων τα ψεύδη, τη συστηματική αλλοίωση και νόθευση των εννοιών, των ιερών και των προγονικών του αξιών, που όμως αναγνωρίζει ασυναίσθητα τις αρχέγονες πηγές της ύπαρξής του όταν αναδύεται και πάλι καθάρια, διαυγής και ρέουσα η Αλήθεια μέσ’ απ’ τα σκοτάδια της Λήθης.

Τα ΙΓ΄ ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ

Στα πλαίσια αυτής της νέας πνευματικής αναγέννησης που προβάλλει ως αναγκαιότητα πλέον, δεν παραμένουμε αδρανείς αρκούμενοι σε τούτη την έκκληση. Σταθεροί στις εκδηλώσεις του κορυφαίου θεσμού προς τιμήν του ελληνικού πνεύματος, θα βρεθούμε και πάλι, για 13η συνεχή χρονιά, στις υπώρειες του Ολύμπου. Τα ΙΓ΄ ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ θα τελεστούν στις 20, 21 & 22 Ιουνίου στο Άλσος Προμηθέως, όπως κάθε φορά. Αναδεικνύοντας επί ένα τριήμερο μέσα στο υπέροχο φυσικό περιβάλλον του Όρους των Θεών, τη θέαση των αρχαίων Ελλήνων για τον κόσμο μέσω φιλοσοφικών συζητήσεων, πολιτισμικών και καλλιτεχνικών δρώμενων, αθλητικών δραστηριοτήτων και τιμώντας την ευσέβεια και την αντίληψή τους για το θείον.

Οι προετοιμασίες για τη μεγάλη ετήσια εορτή που καθιέρωσε ο καθηγητής του πανεπιστημίου της Στοκχόλμης Τρύφων Ολύμπιος έχουν ξεκινήσει. Δίνοντας όλοι μας το παρών στα πλαίσια του εθελοντισμού όπως κάθε χρονιά, καλούμε τους φίλους και φίλες που διαπνέονται από το όραμα της επαναφοράς των ελληνικών αξιών και ιδεωδών, να συνδράμουν και πάλι καθ’ οιονδήποτε τρόπο (ως άτομα, ως ομάδες ή ως συλλογικοί φορείς) στην επιτυχία των εκδηλώσεων. Με προτάσεις, με ανάληψη τομέων ευθύνης, με προσωπική εργασία, με παρουσίαση καλλιτεχνικών και πολιτιστικών δρώμενων, με οικονομική συνεισφορά και χορηγίες. Η συμβολή όπως και οι προτάσεις όλων των ευαισθητοποιημένων συνελλήνων που νοιάζονται για την ανασύνδεση με τον αρχαίο, παγκοσμίως σεβαστό και πάντοτε επίκαιρο πολιτισμό μας, είναι σημαντική και αναγκαία .

Περισσότερες πληροφορίες για την τέλεση των Προμηθείων όπως και το πλήρες πρόγραμμα των εκδηλώσεων θα γνωστοποιηθούν με νεότερες ανακοινώσεις.

Οράτε το μέλλον, ευγένειαν ασκείτε, επαινείτε αρετήν

Έρρωσθε κι ευδαιμονείτε!

Τα μέλη της Επιτροπής Προμηθείων 2008 συναποτελούν οι:

Γεώργιος Αγρόδιος
Βασίλειος Γούσιος - Πελασγός
Αντώνης Μιχαηλίδης
Γεώργιος Παχτίτης
Μανώλης Σαραλής - Ηράκλειτος
Σωκράτης Σιδηρόπουλος
Σεμέλη Τραυλού
Γιώργος Φωτεινός
Σωκράτης Χριστοδουλάρης

Γενικές πληροφορίες:
Σεμέλη Τραυλού, τηλ. 210 2232712, 6945 305347, φαξ 210 2524 524

Για τη συμμετοχή στις εποπτικές και πρακτικές εργασίες:
Μανώλης Σαραλής, τηλ. 6974 005144, email manolis_saralis@yahoo.gr

Για τη συμμετοχή στον καλλιτεχνικό τομέα και στα πολιτιστικά δρώμενα:
Γιώργος Φωτεινός, τηλ. 2310 280240, 2310 261051, 6938 735055, email georgefotinos@yahoo.gr

Για οικονομικές συνεισφορές και χορηγίες:
Γεώργιος Παχτίτης, τηλ. 6973 808192, email prometheia_2008@yahoo.gr

Για τη συμβολή στην ασφάλεια, περιφρούρηση, πυρασφάλεια:
Σωκράτης Σιδηρόπουλος, τηλ. 6936 813669, email zeyss@otenet.gr

Για τη συμβολή στα αθλητικά δρώμενα:
Σωκράτης Χριστοδουλάρης, τηλ. 6977 306981, 210 8254012, email la.cones@hotmail.com

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ

Κάνε το μαγικό κλικ

για να βρεθείς στο άρθρο:

Ανάσταση (1) Πώς κατάφερε κι αναστήθηκε ο Χριστός;...


Ανάσταση (2) Τι ακριβώς συνέβη μέσα στον Τάφο;


Ανάσταση (3) Και λίγα λόγια για τη σταύρωση


Ανάσταση (4) «Κέντησαν» ή λόγχισαν τον Ιησού;


Περί πρωτοχριστιανικών κοινοτήτων


Πρωτοχριστιανικές κοινότητες και ΟΟΔΕ

Ανάσταση (4) «Κέντησαν» ή λόγχισαν τον Ιησού;

συνέχεια από εδώ

Πριν προχωρήσουμε σ’ αυτό το χωρίο του Ιωάννη, ας πούμε δυο λόγια για τις υπόνοιες που άφησα περί του ρόλου των Φαρισαίων στο όλο σκηνικό. Για την υποτιθέμενη «εχθρότητα» μεταξύ του Ιησού (Γιεσούα) και των Φαρισαίων, ρίξτε μια ματιά στους μεταξύ τους διαλόγους. Θα διαπιστώσετε ότι
α) ο Ιησούς τους βρίζει συνεχώς, δημοσίως, μπροστά σε κόσμο αλλά ωστόσο στις ιδιωτικές συνευρέσεις τους – επισκέψεις σε σπίτια τους όπου τραπεζώνεται και συντρώγει μαζί τους κλπ – είναι πολύ φιλικός.
β) Αυτοί δεν του επιτίθενται ποτέ φραστικά, αντιθέτως είναι ήπιοι απέναντί του
γ) Η κριτική που του ασκούν (δημοσίως) είναι επουσιώδης, και στην ουσία του δίνουν πάσες για να τους την κατηγορεί. Π.χ. επιμένουν στο πασιφανές ηλίθιο επιχείρημα του ότι "θεραπεύει" Σάββατο, πράγμα που τους καθιστά αντιπαθείς στον κόσμο.
Φαρισαίοι και Γραμματείς ήταν άνθρωποι με γνώσεις των γραφών, και όμως, παρατηρείς στα τέσσερα ευαγγέλια να ανέχονται να τους λούζει με ύβρεις, χωρίς να αναπτύσσουν ούτε ένα επιχείρημα της προκοπής στα όσα τους λέει και τους πάει κόντρα! Λες και πρόκειται για καθυστερημένους!

Σικέ παιχνίδι!

Φυσικά, για να δει κανείς όλες αυτές τις αντιφάσεις στη σχέση του με τους Φαρισαίους, θα πρέπει να κάνει τον κόπο να διαβάσει προσεκτικά τα κείμενα των συνοπτικών ευαγγελιστών και να μην παραμείνει στα όσα αφελή του έμαθαν στο σχολείο.

Υπάρχει ωστόσο ένα εδάφιο που φαινομενικά ανατρέπει όλη τη συλλογιστική αυτών των άρθρων που παρέθεσα: Το εδάφιο όπου τον Ιησού τον «κέντησε» με τη λόγχη του ένας Ρωμαίος στρατιώτης:
εις δε τον Ιησούν ελθόντες, ως είδον αυτόν ήδη τεθνηκότα, δεν συνέθλασαν αυτού τα σκέλη, αλλ' εις των στρατιωτών εκέντησε με λόγχην την πλευράν αυτού, και ευθύς εξήλθεν αίμα και ύδωρ (Ιωάννης ΙΘ: 33 – 34).

Θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι το σχετικό με το γεγονός της λόγχης το αναφέρει μόνον ο Ιωάννης. Πράγμα που το είχε εντοπίσει κι ο Έλληνας Πορφύριος (3^ος αι. μ.Χ.), ο οποίος μάλιστα αμφισβητεί απερίφραστα τη σταύρωση αποκαλώντας την "ανύπαρκτη" στο έργο του «Κατά Χριστιανών»:
ΙΙ, 13. Σε άλλο κεφάλαιο θα δειχτεί ότι ολόκληρη η ιστορία του θανάτου του ήταν αποκύημα φαντασίας. Γράφει ο Ιωάννης: «Μα όταν ήλθαν στον Ιησού, βλέποντας πως ήταν ήδη νεκρός, δεν συνέτριψαν τα σκέλη του: μόνο ένας από τους στρατιώτες εκέντησε με τη λόγχη τα πλευρά του κι αμέσως βγήκε αίμα και νερό».
Μόνο ο Ιωάννης το είπε αυτό. Κανείς από τους άλλους. Να γιατί θέλει να καταθέσει και την εξής μαρτυρία για να στηρίξει τα λεγόμενά του: «Κι εκείνος που τα είδε έχει δώσει μαρτυρία γι αυτά, κι είναι αληθινή η μαρτυρία του.» [Ιωάννης, 19.35]. Αυτή τη δήλωση, νομίζω, μόνο ένας ανόητος θα την έκανε. Πώς θα μπορούσε να ’ναι αληθινή μια μαρτυρία, όταν δεν αφορά σε πραγματικό συμβάν θανάτου; Οι μαρτυρίες δίνονται για πράγματα υπαρκτά. Για τα ανύπαρκτα τι μαρτυρία να δοθεί; (Μακαρίου Μάγνητος, Αποκριτικός προς Έλληνες ΙΙ 12- ΙΙ-15).

Μόνον ο Ιωάννης λοιπόν αναφέρει το γεγονός του «λογχισμού» και κανένας από τους άλλους τρεις ευαγγελιστές. Και για να ενισχύσει την αναφορά του αυτή ο Ιωάννης, βάζει αργότερα τον Ιησού να λέει στον Θωμά να θέσει το χέρι του και στο πλευρό του. Μόνο που και για το «γεγονός» αυτό (του Θωμά) κάνει λόγο και πάλι μόνον ο Ιωάννης! Οι υπόλοιποι ευαγγελιστές τρέφουν άγνοια! «Ίδετε τας χείράς μου και τους πόδας μου, ότι αυτός εγώ ειμι» λέει ο Λουκάς (ΚΔ 39), αναφέροντας τα χέρια και τα πόδια του αλλά όχι το τραύμα στα πλευρά.

Το γεγονός είναι επινοημένο – δεν έχω το χρόνο τώρα να μπω σε περαιτέρω ανάλυση, όποιος θέλει περισσότερα στοιχεία ας αγοράσει το βιβλίο του Καλόπουλου. Άλλωστε βλέπουμε ότι ο Ιωάννης διαλέγει προσεκτικά τη λέξη: δεν γράφει «λόγχισε» ή «τρύπησε», γράφει «εκέντησε με λόγχην την πλευράν αυτού».
Η λέξη «εκέντησε» προέρχεται από το κεντώ που μπορεί μεν να σημαίνει νύσσω, κεντρίζω, πλήττω, τραυματίζω αλλά ταυτόχρονα σημαίνει και αγκυλώνω, τσιμπώ, ενοχλώ όπως π.χ. «κεντρίζω τον ίππο» (χωρίς να τον τραυματίζω), εξ’ ου και η έκφραση «κεντήσαι τον Πήγασον ίππον Βελλερεφόντην».
Η λέξη λοιπόν είναι προσεκτικά διαλεγμένη ώστε να σημαίνει περισσότερο ένα ελαφρύ σπρώξιμο με λόγχη για να διαπιστωθεί η έλλειψη αντιδράσεων, παρά ένα θανατηφόρο διατρητικό χτύπημα.

Όπως όμως εξηγήσαμε με βάση τις επιστημονικές διατριβές από την αρχαιότητα, ο Γιεσούα έχοντας ποτιστεί με το μίγμα των προσεκτικά διαλεγμένων καρωτικών, μπορούσε να δεχθεί από κάψιμο μέχρι βαθύ κόψιμο χωρίς καμιά αντίδραση (μέχρι και εγχειρήσεις κρανίου ή αποκοπής χειρών είδαμε ότι έκαναν την εποχή εκείνη με τις ναρκωτικές ουσίες).

Οι συντάκτες λοιπόν του συγκεκριμένου ευαγγελίου που φέρει το όνομα Ιωάννης, απλώς δανείζονται στοιχεία απ’ την εικόνα αυθεντικού σταυρικού θανάτου μετά από πολυήμερη αναπνευστική ταλαιπωρία. Γι αυτό τοποθετούν το νερό (και ευθέως εξήλθε αίμα και ύδωρ), δηλ. το πνευμονικό υγρό στα πλευρά του Ιησού, ώστε να κάνουν ακόμη και τη δίωρη (το πολύ δίωρη) σταύρωση να φαίνεται όσο γίνεται πιο αληθινή!
Με άλλα λόγια το αίμα και ύδωρ, δηλ. το υγρό στους πνεύμονες (πνευμονικό οίδημα), όχι μόνο δεν επιβεβαιώνεται από σχετικά πειράματα αλλά δεν έχει καμιά πιθανότητα να εμφανιστεί στον ελάχιστο χρόνο της δίωρης (το πολύ) ταλαιπωρίας του Γιεσούα επάνω στο σταυρό.

Κανένας άλλωστε – σύμφωνα με όλες τις αρχαίες πηγές - δεν πέθανε ποτέ μετά από μιάμιση ή δύο ώρες στο σταυρό. Το φοβερό αυτό έθιμο της σταύρωσης ήταν μελετημένο ώστε να παρατείνει επί μέρες την αγωνία των καταδικασμένων... Θα σκεφτείτε ίσως ότι υπάρχουν και άνθρωποι που οι αντοχές τους είναι πολύ μικρότερες έως και μηδαμινές, λ.χ. οι καρδιοπαθείς. Δεν έχω απάντηση και δεν ξέρω τι αντοχές μπορεί να είχαν όσοι καταδικασθέντες έπασχαν από καρδιοπάθειες αλλά ποια σχέση έχει κάτι τέτοιο με τον Ιησού; Εκτός κι αν δεχθούμε ότι ο «τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος» ήταν καρδιοπαθής!

Οι δύο ληστές πέθαναν εντέλει από το σπάσιμο των σκελών τους αλλά όχι μόνον. Επειδή – δυστυχώς – δεν πεθαίνει κανείς αμέσως με το σπάσιμο των ποδιών (με το τσακισμα των σκελών κρεμιόταν αβοήθητο το σώμα και ο δυστυχής καταδικασμένος πέθαινε αργά από ασφυξία) κι επειδή έπρεπε να τους κατεβάσουν πριν νυχτώσει για να τους πετάξουν στο σκουπιδότοπο (η ταφή τους όπως δείξαμε απ' το απόσπασμα του Κουϊντιλιανού απαγορευόταν), σίγουρα θα προχώρησαν στη συνέχεια σε ανασκολοπισμό (παλούκωμα – τρύπημα του σώματος με αιχμηρό ξύλο). Ο Γιεσούα… την γλίτωσε απ’ όλ’ αυτά τα οδυνηρά και βάρβαρα. Αν δεν τη γλίτωνε, η ανάστασή του θα ήταν αδύνατη.

Όσο για το πόσο ζει κανείς καρφωμένος στο σταυρό, γράφει ο διδάκτωρ Πατρολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Δ. Μπαλάνος: «ο θάνατος επί του σταυρού εβράδυνε συχνά τρεις και περισσότερες μέρες… άνθρωποι ισχυρής κράσεως πέθαιναν μετά πολυήμερη αγωνία απο πείνα και δίψα» (Η μεγάλη εβδομάς και το Πάσχα, σελ. 25 – 26).

Ένας νέος και υγιής άνθρωπος όπως ο Ιησούς ήταν σίγουρα ισχυρής κράσεως. Αν συνυπολογίσουμε οτι ήταν και "τέλειος άνθρωπος" τα ποσοστά αντοχής του μεγαλώνουν.

Υπάρχει όμως και σχετικό πείραμα αντοχής (πέρα από τους εκατοντάδες καθολικούς σε όλο τον κόσμο που κάθε Πάσχα καρφώνονται οικειοθελώς), όπως μετέφερε από ανταπόκριση ΤΟ ΒΗΜΑ:
«Ένα εκπληκτικό κατόρθωμα πέτυχαν δύο νεαροί Γάλλοι, εγκατεστημένοι στο Μόνρεαλ. Ο Πάτρικ Μπενισού και η γυναίκα του Μαρίτα, ιδρυτές σχολής γιόγκα, έμειναν σταυρωμένοι ενώπιον εκατοντάδων θεατών θέλοντας ν’ αποδείξουν ότι η πλήρης αυτοκυριαρχία μπορεί να κατανικήσει τον πόνο… Ο Πάτρικ κάρφωσε μόνος του τα πόδια του και το ένα του χέρι! Τέλος κάποιος ανέλαβε να χτυπήσει και το τελευταίο καρφί στο δεξί του χέρι! Στη θέση αυτή (σ.σ.: του σταυρωμένου) έμειναν ακίνητοι και σχεδόν μειδιόντες η Μαρίτα 22 ώρες, ο δε Πάτρικ (32 ετών) 30 ώρες!» (ΤΟ ΒΗΜΑ 21 Σεπτ. 1967 – Μόντρεαλ. Από το βιβλίο του Ιάσονα Ευαγγέλου «Το θρησκευτικό φαινόμενο» σελ. 75).

Η σταύρωση λοιπόν ήταν ειδικά επιλεγμένη για να σκοτώνει τους καταδικασθέντες αργά και βασανιστικά. Η ίδια η αφήγηση όμως της Κ.Δ. επιμένει στο ότι ο χρόνος παραμονής του Γιεσούα επάνω στο σταυρό ήταν εξωφρενικά μικρός!

Τι τον «σκότωσε» λοιπόν τον Γιεσούα;

Προφανώς το κατάλληλο όξος απ’ το σπόγγο του μανδραγόρα και των υπολοίπων καρωτικών που ειπώθηκαν. Αμέσως μετά την προκαθορισμένη γουλιά δηλητηρίων έπεσε στο βαθύ λήθαργο, ανάλογο ίσως μ’ αυτόν που έριχναν τους ασθενείς για εγχειρήσεις επώδυνες και επικίνδυνες. Τα αναφέραμε όλα αυτά εκτενέστατα.

Όλα τα υπόλοιπα είναι για τις γιαγιάδες και τους αφελείς. Άλλο να θέλει να πιστεύει κανείς στην τελική νίκη του θανάτου και σ’ έναν αναστάντα Θεό (μ' αυτόν τον Ιησού, τον καθαρά προσωπικό του καθενός δεν έχω καμία αντίθεση, αντιθέτως), πράγμα απολύτως σεβαστό (δεκάδες άλλωστε οι μύθοι των λαών, ακόμη κι οι αρχαιοελληνικοί – Άδωνις, Διόνυσος, Περσεφόνη κλπ). Κι άλλο να δέχεται την υποδούλωσή του σ' ένα σύστημα που οδήγησε στον ψυχικό εξανδραποδισμό και στην κατάλυση του πολιτισμού, καταπίνοντας αμάσητη την προπαγάνδα μιας αίρεσης του αρχαίου ιουδαϊκού ιερατείου για τον αρχιερέα τους – κατά τη τάξει Μελχισεδέκ («όπου πρόδρομος υπερ ημών εισήλθεν Ιησούς κατά την τάξιν Μελχισεδέκ αρχιερεύς γενόμενος εις τον αιώνα» γράφει ο Εβραίος Σαούλ για τον Ιησού στην Προς Εβραίους ΣΤ: 20).

Όλα τα στοιχεία των τεσσάρων άρθρων με τίτλο "Ανάσταση" καθώς κι η εκπληκτική συλλογιστική που αναπτύσσεται, τα έχω δανειστεί απ’ το βιβλίο του Μιχάλη Καλόπουλου «ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ» που κυκλοφορεί σε όλα τα βιβλιοπωλεία. Πάρτε το, θα σας λυθούν πάμπολλες απορίες για πάρα πολλά ζητήματα για το σύνολο της Καινής αλλά και της Παλαίάς Διαθήκης. Εγώ στα άρθρα αυτά παρέθεσα ελάχιστα μόνον από τα συγκλονιστικά στοιχεία που προσκομίζει ο συγγραφέας.

Ανάσταση (3) Και λίγα λόγια για τη σταύρωση

Συνέχεια από εδώ

Για να καταφέρει όμως να φταρνιστεί ο Ιησούς,

για να καταφέρει δηλ. να συνέλθει από τη βαθιά αλλά αναστρέψιμη διαδικασία που σήμερα ονομάζουμε «γενική αναισθησία» και στην οποία βυθίστηκε όταν εμποτίστηκε με το μίγμα των ναρκωτικών ουσιών που του προσφέρθηκε επάνω στο σταυρό (καρωτικό «όξος»),
κι έτσι ν’ απομακρυνθούν όλοι (ανανήψας και θεράποντες) εκ του τάφου ήσυχα κι ωραία πριν καταφτάσουν την επομένη το πρωί οι φρουροί για να… φυλάξουν τον τάφο,

υπήρχε μια αναγκαία προϋπόθεση: Να καταφέρουν προηγουμένως να τον αποκαθηλώσουν σώο και αβλαβή απ’ τον σταυρό, χωρίς δηλ. να του σπάσουν τα πόδια οι Ρωμαίοι όπως έκαναν με τους δύο ληστές ώστε να επισπεύσουν το θάνατό τους.

Πώς όμως θα το κατάφερναν αυτό, εκείνοι που συνέλαβαν και έθεσαν σ’ εφαρμογή όλο αυτό το σχέδιο; Πώς θα κατάφερναν να τον αποκαθηλώσουν ζωντανό απ’ το σταυρό μπροστά στα μάτια των Ρωμαίων; Κάτι τέτοιο ήταν αδύνατον. Τους καταδικασμένους στην ατιμωτική και βάρβαρη εκτέλεση της σταύρωσης, οι Ρωμαίοι ΔΕΝ τους κατέβαζαν ποτέ απ’ το σταυρό πριν πεθάνουν. Δεν τους κατέβαζαν ακόμη κι όταν πέθαιναν παρά τους άφηναν για μέρες στην κοινή θέα για παραδειγματισμό ώσπου ν’ αρχίσουν να σήπονται. Και ποτέ δεν παραδίδονταν τα σώματά τους στις οικογένειες ή στους οικείους τους αλλά ρίχνονταν σε ένα λάκκο έξω απ’ την πόλη.

Ποτέ; Χμ, υπήρχε ΜΙΑ μόνον εξαίρεση. Μία εξαίρεση που εφαρμοζόταν αποκλειστικά και μόνον στην Ιουδαία. Μια εξαίρεση κατά την οποία οι σταυρωμένοι δεν παρέμεναν επάνω στο σταυρό αλλά αποκαθηλώνονταν την ίδια ημέρα της σταυρώσεως.

Μόνο που αυτή η εξαίρεση, εφαρμοζόταν μόνο μια συγκεκριμένη ημέρα του χρόνου και ποτέ, σε καμία άλλη μέρα. Μόνο μια ημέρα του χρόνου κατέβαζαν τους καταδικασμένους αυθημερόν απ’ το σταυρό (αφού επέσπευδαν το θάνατό τους με σπάσιμο των ποδιών τους και δι ανασκολοπισμού).

Η μοναδική αυτή ημέρα, ήταν η παραμονή του Πάσχα των Εβραίων! Της μεγαλύτερης εορτής του ιουδαϊσμού!

Και ω του θαύματος – γι αυτό είναι μεγάλος ο Θεός – συμπτωματικά, απ’ τις 365 μέρες του χρόνου, έτυχε η σταύρωση του Χριστού να γίνει αυτή τη συγκεκριμένη ημέρα!

Με την πληροφορία αυτή, ίσως αρχίσουμε να αντιλαμβανόμαστε για ποιο λόγο επέμεναν τόσο πολύ και φρενιασμένα οι υποτιθέμενοι «εχθροί», του, δηλ. η ιερατική κάστα, να γίνει οπωσδήποτε η σταύρωση, χωρίς καμία αναβολή, εκείνη τη συγκεκριμένη ημέρα του χρόνου: Δηλαδή την παραμονή του Πάσχα!

Διότι μόνον εκείνη τη μέρα επέτρεπαν εθιμοτυπικώς οι Ρωμαίοι την αποκαθήλωση των εσταυρωμένων - οι σταυρωμένοι όπως είπαμε έμεναν για μέρες επάνω στο σταυρό και επίσης απαγορευόταν η ταφή τους: τα σώματά τους «ριχνόταν στο σκουπιδότοπο της πόλης ή αφηνόταν επάνω στο σταυρό για να γίνουν τροφή στα όρνια και στα άγρια θηρία» (Κουϊντιλιανός 35 – 95 μ.Χ, Decl. 274 & Joe E. Zias Ccience and Archaeology Group the Hebrew University).

Οποιαδήποτε άλλη ημέρα λοιπόν, ο καημένος ο Ιησούς (Γιεσούα στα εβραϊκά) θα έπρεπε να υποστεί την προβλεπόμενη φοβερή διαδικασία της δημόσιας σήψης και αποστέωσης χωρίς κανένα δικαίωμα αποκαθήλωσης αφού η συγκεκριμένη οδυνηρή και ατιμωτική ποινή, έναν και μόνο σκοπό εφαρμογής είχε: τον παραδειγματισμό και τον εκφοβισμό!

Όπως όμως γράφει ο Ιωάννης (ΙΘ: 31):
Οι δε Ιουδαίοι, διά να μη μείνωσιν επί του σταυρού τα σώματα εν τω σαββάτω, επειδή ήτο παρασκευή· διότι ήτο μεγάλη εκείνη η ημέρα του σαββάτου· παρεκάλεσαν τον Πιλάτον διά να συνθλασθώσιν αυτών τα σκέλη, και να σηκωθώσιν.
δηλ. «οι Ιουδαίοι, για να μην παραμείνουν τα σώματα επάνω στους σταυρούς την επομένη που ξημέρωνε Σαββάτο – διότι ήταν Παρασκευή – επειδή το Σάββατο ήταν η μεγάλη γιορτή, ζήτησαν από τον Πιλάτο να σπάσουν τα σκέλη των καταδικασθέντων και να τους πάρουν από εκεί».

Βιάζονταν «οι Ιουδαίοι» να κατεβεί το σώμα του Ιησού μια ώρα αρχύτερα ώστε ν’ αρχίσει η διαδικασία της ανάνηψης πριν εκδηλωθούν τυχόν επιπλοκές, τόσο που δεν αφέθηκαν στο εθιμοτυπικό αλλά ζήτησαν απ’ τον Πιλάτο να επισπεύσει την αποκαθήλωση αμέσως με το σουρούπωμα της μέρας (Παρασκευής, διότι η αλλαγή της μέρας άρχιζε γύρω στις 9 το βράδυ).

Οι άλλοι δύο φουκαράδες λοιπόν υπέστησαν το σπάσιμο των ποδιών τους για να πεθάνουν, για τον Γιεσούα (Ιησού) όμως, πείστηκαν οι Ρωμαίοι ότι είχε πεθάνει λόγω της δυσδιάκριτης αναπνευστικής λειτουργίας μετά την κατάποση των καρωτικών ουσιών, οι οποίες ρίχνουν σε βαθύ λήθαργο και δίνουν την ψευδαίσθηση του θανάτου – κάτι στο οποίο από την αρχή πόνταραν οι σκηνοθέτες όλου αυτού του θεϊκού θεάτρου.

Πώς όμως ήταν σίγουροι ότι θα τους δοθεί στους ίδιους η άδεια για την αποκαθήλωση και για την «ταφή» του; Διότι μην ξεχνούμε ότι χωρίς αποκαθήλωση και «ταφή», «ανάσταση» εκ νεκρών δεν θα μπορούσε να υπάρξει.

Για τα ήθη που επικρατούσαν εν σχέσει με την εορτή του Πάσχα και τις θανατικές εκτελέσεις στην εποχή του, έγραφε λίγα μόλις χρόνια πριν ο Φίλων ο Ιουδαίος (25 π.Χ. – 40 μ.Χ):
«οι ορθά πολιτευόμενοι Ρωμαίοι άρχοντες έθος είχαν κανέναν να μην τιμωρούν μέχρι να διεξαχθούν οι επιφανείς τελετές… είδα μάλιστα κάποιους (λόγω Πάσχα) να αξιώνουν την ταφή των σταυρωμένων συγγενών τους και να τους αποδίδονται… και για να φυλαχτεί το ιεροπρεπές της εορτής, διέταζαν ακόμη και ο μη αποθανών επί του σταυρού, ζωντανός να ανασκολοπίζεται ώστε να αποκρύπτονται στη γη και να μη δύει ο ήλιος επί των εσταυρωμένων» (Φίλων ο Ιουδαίος: Εις Φλάκκον 81.4 & Περί διαταγμάτων 3.152.3).

Υπήρχε λοιπόν ήδη και λειτουργούσε, όπως μας πληροφορεί ο Φίλων, η διευθέτηση της ρωμαϊκής εξουσίας που προέβλεπε ώστε την παραμονή της μεγάλης τελετής (δηλ. το απόγευμα της Παρασκευής του Πάσχα), οι εσταυρωμένοι να αποκαθηλώνονται και όσοι δεν είχαν πεθάνει να θανατώνονται με ανασκολοπισμό ώστε να μη δύσει ο ήλιος πάνω τους, διότι με τη δύση του ηλίου άρχιζε η επόμενη μέρα, δηλ. το Σάββατο της μεγάλης ιουδαϊκής εορτής του Πάσχα!

Και μόνο τη συγκεκριμένη αυτή μέρα (όπως μας πληροφορεί ο Φίλων), ορισμένοι συγγενείς και οι οικείοι (εφόσον είχαν την κοινωνική και οικονομική επιφάνεια για τις δημόσιες σχέσεις με τις ρωμαϊκές αρχές) μπορούσαν να πάρουν την άδεια για να ενταφιάσουν οι ίδιοι το σώμα του ανθρώπου τους.

Πολλά τα θεϊκά θαύματα, τόσο που οπωσδήποτε πρέπει να δοξάζουμε το όνομα του μεγαλοδύναμου! Που τα κανόνισε έτσι με την άπειρη σοφία του, ώστε ο Γιεσούα να οδηγηθεί στο σταυρό τη μοναδική ημέρα του έτους που λόγω της εορτής, ίσχυαν τα εντελώς ιδιαίτερα αυτά μέτρα των Ρωμαίων για τους εσταυρωμένους στην Ιουδαία!

Τυχερός και ο καημένος ο Γιεσούα βέβαια που είχε σε ετοιμότητα καλούς και άξιους φίλους στο πλάι του εκείνες τις δύσκολες ώρες, διότι, αν και βρισκόταν όχι περισσότερο από μιάμιση ή το πολύ δυο ώρες στο σταυρό, γλιτώνει το φρικτό δι’ ανασκολοπισμού ή δια σπασίματος των ποδιών θάνατο… πίνοντας στο σωστό χρόνο το κατάλληλο «όξος»! Λέγοντας δηλ. τη συνθηματική λέξη «διψώ», φρόντισαν αμέσως να του προσφέρουν τον υπνοφόρο σπόγγο με το καρωτικό «όξος» που λειτούργησε αμέσως, παραδίδοντας το πνεύμα του σ’ ένα βαθύ λήθαργο:
Μετά τούτο γινώσκων ο Ιησούς ότι πάντα ήδη ετελέσθησαν διά να πληρωθή η γραφή, λέγει· Διψώ. Έκειτο δε εκεί αγγείον πλήρες όξους· και εκείνοι γεμίσαντες σπόγγον από όξους και περιθέσαντες εις ύσσωπον προσέφεραν εις το στόμα αυτού. Ότε λοιπόν έλαβε το όξος ο Ιησούς, είπε, Τετέλεσται· και κλίνας την κεφαλήν παρέδωκε το πνεύμα (Ιωάννης ΙΘ: 28-30).

Το ψυχόδραμα λοιπόν της ανάστασης μπορούσε να παιχθεί μόνο τη συγκεκριμένη μέρα: την παραμονή της μεγάλης γιορτής του Πάσχα! Οποιαδήποτε άλλη μέρα, ο Γιεσούα θα είχε την τύχη όλων των υπολοίπων θανατοποινιτών στο σταυρό που «γυμνοί δε σταυρούνται και τας σάρκας αυτών απολλύουσιν οι σταυρωθέντες» (Artemidorus Onir.: 2.53.6).

Γι αυτό και όλα δρομολογήθηκαν με σχεδιασμό λεπτομέρειας: Σύλληψη βράδυ Πέμπτης προς ξημερώματα Παρασκευής, επιμονή και αφόρητη πίεση στον Πιλάτο (εντελώς ακατανόητη σε άλλη περίπτωση μια τέτοια φούρια) να καταδικαστεί και να εκτελεστεί την ίδια εκείνη μέρα, και μάλιστα παραμονή του Πάσχα!! Ξαφνική είσοδος στην ιστορία ενός αγνώστου μέχρι τότε αλλά ισχυρού παράγοντα (Ιωσήφ εξ’ Αριμαθαίας) που πετυχαίνει από τον Πιλάτο την άδεια ταφής και υποδεικνύει μάλιστα και τον ευρύχωρο (ώστε να γίνουν όλες οι απαιτούμενες ενέργειες για την ανάνηψη) έτοιμο τάφο. Σε ετοιμότητα κι ο Φαρισαίος Νικόδημος, έχοντας έτοιμα 50 κιλά! αλόη και διάφορα άλλα απαραίτητα υλικά!

Τον αποκαθήλωσαν, πήγαν στον ευρύχωρο και μεγάλο τάφο και ξεκίνησαν τις διαδικασίες ανάνηψης. Μέχρι τα χαράματα της επομένης το πολύ, είχαν τελειώσει. Φεύγοντας έκλεισαν πίσω τους και την πόρτα (του τάφου).

Οι ιερείς, μόλις την επομένη το πρωί πηγαίνουν στον Πιλάτο και του ζητούν φρουρούς για να φυλάνε σκοπιά μην και… κλέψουν οι μαθητές το σώμα για να πουν ότι αναστήθηκε!
Πράγματι στέλνεται η φρουρά και σφραγίζει και τον τάφο για σιγουριά.
Αυτό που δεν γνώριζαν όμως οι φρουροί (αλλά γνώριζαν πολύ καλά εκείνοι που επίτηδες τους έστειλαν για να ενισχύσουν τις φήμες περί αναστάσεως), ήταν ότι φυλάγανε σκοπιά σε έναν ήδη άδειο τάφο!
Διότι η ανάσταση είχε ήδη προηγηθεί (τη βοηθεία των πταρνιστικών βεβαίως αλλά και των άλλων βοηθημάτων ανανήψεως που αναφέρουμε εδώ).

Ευτυχώς,
διότι ποιος θα το ’λεγε ότι εμείς, οι αμαρτωλοί, οφείλουμε τη σωτηρία μας στο τόσο ταπεινό και περιφρονημένο πιπέρι αλλά και στα λοιπά πταρνιστικά!

Όλα τα στοιχεία που παραθέτω καθώς κι η εκπληκτική συλλογιστική που αναπτύσσεται, τα έχω δανειστεί απ’ το βιβλίο του Μιχάλη Καλόπουλου «ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ» που κυκλοφορεί σε όλα τα βιβλιοπωλεία. Πάρτε το, θα σας λυθούν πάμπολλες απορίες για πάρα πολλά ζητήματα για το σύνολο της Καινής αλλά και της Παλαίάς Διαθήκης. Εγώ στα άρθρα αυτά παραθέτω ελάχιστα μόνον από τα συγκλονιστικά στοιχεία που προσκομίζει ο συγγραφέας.

Συνεχίζεται εδώ

Ανάσταση (2) Τι ακριβώς συνέβη μέσα στον Τάφο;

Συνέχεια απο εδώ

Γράφει όπως είδαμε ο καθηγητής Ιατρικής Αριστοτέλης Κούζης:
«Μετά την εγχείρηση χορηγούσαν αναληπτικά προς όσφρησιν, ώστε να αποτραπεί ο ύπνος στον οποίον οι εγχειριζόμενοι εβυθίζοντο για μέρες μετά την εγχείρηση»
(Αριστοτέλης Κούζης, καθηγητής της Ιστορίας της Ιατρικής στο πανεπιστήμιο Αθηνών. Από το άρθρο του στην Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια Δρανδάκη στο λήμμα Νάρκωση).

Τι είδους ήταν αυτά τα αναληπτικά; Έγραφε ένας γιατρός του 7^ου μ.Χ. αιώνα: «μανδραγόρα καταποθέντος ευθέως κάρος (σ.σ., ύπνωση) ακολουθεί και έκλυσις, ώστε κατά μηδέν διαφέρει το πάθος του καλούμενου λήθαργου».
Για το πώς συνεφέρουν από το λήθαργο, έγραφε στη συνέχεια ο ίδιος: «διατηρούμε την κεφαλή έμβροχη με ρόδινο όξος, με κινήσεις διεγείρουμε (σ.σ., τραντάζουμε) την κεφαλή και το σώμα και δίνουμε να οσφρανθεί πιπέρι… αν επιμένει ο λήθαργος, τότε του δίνουμε και τα (σ.σ. υπόλοιπα) πταρμικά και χρησιμοποιούμε και τα άλλα γνωστά βοηθήματα*» (Paulus Med. Aegineta «περί μανδραγόρου» 5.45. Και «θεραπεία ληθάργου»3.9).
Φυσικά οι βασικές συμβουλές του ήταν δανεισμένες απ’ τον μεγάλο Γαληνό (που έζησε λίγο μετά από την εποχή του Ιησού), ο οποίος όπως είπαμε, στις ληθαργικές καταστάσεις συνιστούσε μεταξύ άλλων «πταρμικοίς χρησόμεθα». Δηλαδή πταρνιστικά! (Γαληνού θεραπευτική Βιβλίο Ν. 10.31.9).
* Τα «άλλα γνωστά βοηθήματα» τα οποία αναφέρει παρακάτω είναι «φλεβοτομία, κλύσμα, ξύρισμα κεφαλής, ελαφρό κάψιμο, τράνταγμα, εντριβές των άκρων και βίαιο τράβηγμα των τριχών».

Όπως βλέπουμε λοιπόν, όχι μόνο μπορούσαν στην αρχαία εποχή να ρίξουν κάποιον τεχνητά σε λήθαργο, και μάλιστα με την κατάποση του κατάλληλου υγρού από βρεγμένο σπόγγο (σε τόσο βαθύ λήθαργο τόσο ώστε να του κάνουν ακόμη και τομές στο σώμα), αλλά με τις κατάλληλες μεθόδους (ανάμεσά τους και η χρησιμοποίηση «πταρμικών») κατάφερναν να τον επαναφέρουν!

Ήταν γνωστές οι μέθοδοι αυτοί στο εβραϊκό ιερατείο; Όχι μόνο ήταν γνωστές όπως φαίνεται αλλά παρόμοιες μεθόδους χρησιμοποιούσαν από αιώνες πριν για να παραμυθιάζουν το λαό με δήθεν θαύματα «νεκραναστάσεων», μην ξεχνάμε τους ειδήμονες σ’ αυτά τα κόλπα Ηλία και Ελισαίο όπου «το παιδίον επταρνίσθη έως επτάκις και ήνοιξε το παιδίον τους οφθαλμούς αυτού» (Δ΄ Βασιλειών Δ: 31-37).

Η εμπειρία όπως γνωρίζουμε μεταφέρεται στα ιερατεία από γενιά σε γενιά. Μην ξεχνούμε ότι στην αποκαθήλωση του Ιησού εκ του σταυρού, δεν συμμετείχε μόνον ο βουλευτής (;) Ιωσήφ εξ Αριμαθαίας, άνθρωπος ισχυρός, αλλά κατέφτασε μετά από λίγο και ο Φαρισαίος Νικόδημος, όχι μόνος του αλλά μεταφέροντας «μίγμα σμύρνας και αλόης έως εκατόν λίτρας»! (Ιωάννης ΙΘ: 39).

Εκτός του ότι την αλόη οι αρχαίοι δεν τη χρησιμοποιούσαν για την επάλειψη νεκρών αλλά αντιθέτως, για θεραπευτικούς σκοπούς*, σκεφτήκατε ποτέ πόσο ζύγιζαν τα εκατό λίτρα μιγμάτων που έφερε ο Νικόδημος - με τη βοήθεια των υπηρετών του προφανώς; Ζύγιζαν κάτι παραπάνω από 50 κιλά! Να θεωρήσουμε ότι 50 κιλά δεν είναι υπερβολικά για την επάλειψη κάποιου νεκρού σώματος;
Σίγουρα είναι υπερβολικά, όπως σίγουρα ΔΕΝ είναι υπερβολικά για τις ανάγκες της περιποίησης για τη σύντομη ανάνηψη και επαναφορά ενός ταλαιπωρημένου και αναισθητοποιημένου ανθρώπου. Διότι η όλη διαδικασία της ανάνηψης έπρεπε να γίνει σε διάστημα ελάχιστων ωρών, με άκρα μυστικότητα, μέσα στο περιβάλλον ενός τάφου – τάφου πολυτελείας και ευρύχωρου (του τάφου που στην κατάλληλη στιγμή «προσέφερε» ο βουλευτής Ιωσήφ εξ Αριμαθαίας).

* (Την αλόη τη χρησιμοποιούσαν επίσης οι Αιγύπτιοι για το βαλσάμωμα (ταρίχευση) των νεκρών. Κανένας όμως ευαγγελιστής δεν λέει ότι τον ταρίχευσαν τον Χριστό).

Για να μην ξεχνιόμαστε, όλα αυτά (σταύρωση, αποκαθήλωση και μεταφορά στον ευρύχωρο και πεντακάθαρο τάφο) συμβαίνουν το βράδυ της Παρασκευής. Μέχρι τα χαράματα της επομένης (Σάββατο) έπρεπε να τελειώσουν και να απομακρυνθούν όλοι από εκεί. Κι όταν λέμε όλοι, εννοούμε όλοι (μηδέ του «νεκρού» εξαιρουμένου).

Κι εδώ συμβαίνει κάτι το εντελώς αξιοπερίεργο! Ποιο είναι αυτό; Το ότι μόλις την επομένη το πρωί «θυμούνται» οι αρχιερείς κι οι Φαρισαίοι να πάνε και να ζητήσουν απ’ τον Πιλάτο να φρουρήσει και να σφραγίσει τον τάφο! Κι αναρωτιέται κανείς, για ποιο λόγο δεν το έκαναν νωρίτερα; Για ποιο λόγο άφησαν ολόκληρη νύχτα τους «εχθρούς» τους, με το πολύτιμο σώμα μέσα στα χέρια τους, να έχουν απεριόριστο χρόνο για να τον αξιοποιήσουν το χρόνο αυτό κατά τον καλύτερο τρόπο; Υπάρχουν απαντήσεις σ’ αυτό;
Διότι το γεγονός αυτό προκαλεί εύλογες απορίες (όχι σε όλους βέβαια αλλά μόνον σε όσους δεν έχουν μελετήσει τα κείμενα των ευαγγελιστών και παραμένουν με τις εντυπώσεις της «εχθρότητας» μεταξύ Φαρισαίων και Ιησού - Γιεσούα στα εβραϊκά – που τους έμαθαν απ’ το σχολείο). Το ότι δηλ. ζητούν απ’ τον Πιλάτο να φρουρήσει και να σφραγίσει τον τάφο, μόλις τα ξημερώματα της επομένης! Κατόπιν εορτής δηλαδή! Διότι ότι ήταν να γίνει, έγινε τις νυχτερινές ώρες της Παρασκευής μέχρι τα χαράματα του Σαββάτου.

Κατά τη διάρκεια της νύχτας δηλ., μέσα στον ευρύχωρο τάφο που παραχώρησε ο Ιωσήφ εξ’ Αριμαθαίας, κάποιοι άνθρωποι χρησιμοποιώντας 50 κιλά αλόης και διαφόρων άλλων μιγμάτων, ξεκινούσαν την προσπάθεια για να καταφέρουν να τον επαναφέρουν από τη βαθιά αλλά αναστρέψιμη διαδικασία που σήμερα ονομάζουμε «γενική αναισθησία», στην οποία βυθίστηκε όταν εμποτίστηκε με το μίγμα των ναρκωτικών ουσιών (καρωτικό «όξος») που του προσφέρθηκε επάνω στο σταυρό.

Όσοι ήταν εκεί γύρω εκείνες τις κρίσιμες ώρες κρατώντας τσίλιες, σίγουρα θα άκουσαν κάποια στιγμή μέσα από τον τάφο… φταρνίσματα!

Το θαύμα της ανάστασης ολοκληρωνόταν!

Όλα τα στοιχεία που παραθέτω καθώς κι η εκπληκτική συλλογιστική που αναπτύσσεται, τα έχω δανειστεί απ’ το βιβλίο του Μιχάλη Καλόπουλου «ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ» που κυκλοφορεί σε όλα τα βιβλιοπωλεία. Ελάχιστα μόνον από τα συγκλονιστικά στοιχεία που προσκομίζει ο συγγραφέας, παραθέτω στα άρθρα αυτά.

Συνεχίζεται εδώ